بزرگنمايي:

پیام آذری - به گزارش خبرگزاری خبرآنلاین؛ نه، آنها هیچوقت نمی روند. فقط از پستی به پست دیگر و از صندلی به صندلی دیگر منتقل می شود. هیچ چیز نمی تواند آنها را از شوق صندلی و شیفتگی سمت باز دارد. گویی زاده شده اند که مسئول و مدیر و رئیس باشند و این عناوین را تا آخر عمر یدک می کشند. چسبیده هایی که با کاردک هم از بدنه ورزش کنده نمی شوند و اصلا مشخص نیست چه چیزی می تواند آنها را از صندلی جدا کند؟!
این بار نوبت یکی دیگر از چسبیده های قدیمی ورزش است که سمتی تازه را تجربه کند و کماکان حضورش خود را در بدنه ورزش و در صندلی های مدیریتی ادامه دهد.
با اعلام وزیر ورزش و جوانان علی رغبتی به عنوان سرپرست کاروان ورزش ناشنوایان ایران در بازی های المپیک 2025 توکیو معرفی شد.
پایگاه خبری ورزش و جوانان در توضیح این انتصاب نوشته: رغبتی مدیریت دفتر نظارت و برنامه ریزی وزارت ورزش و جوانان را در کارنامه دارد و از کارشناسان باسابقه این وزارتخانه بوده و در حال حاضر مشاور وزیر ورزش و جوانان است.
این البته سومین سمت جدید رغبتی در همین دو ماهه اخیر است! مرد خوش اشتها و کارکشته ورزش که گویی هیچگاه خسته نمی شود و همیشه برای مسئولیت حاضر و آماده است!
همین چند هفته پیش بود که طی حکمی از سوی غفور کارگری رییس کمیته ملی پارالمپیک، علی رغبتی به عنوان مسئول پروژه توسعه و ارتقا پاراشنا کمیته ملی پارالمپیک منصوب شد. بله، درست خواندید! بار دیگر شاهد حضور تکراری هایی در حوزه ورزش آنهم پارالمپیک هستیم که امتحان پس داده و مردود بوده و هستند. مشخص نیست که با چه استدلال و منطقی، شاهدیم که چسبیده ها عنان کار را در دست می گیرند و بر مسندها تکیه می زنند، آنهایی که البته هیچ سررشته و تخصصی در پارالمپیک ندارند. ظاهرا شاهکارهای مدیریتی آقایان در 3 دهه گذشته در ورزش کشور فراموش شده و از یاد برده اند آنها مسببان اصلی وضع کنونی ورزش هستند. حالا چگونه می شود بار دیگر بر مسند می نشینند و همچنان حضور دارند؟
این اما تنها دستخوش کمیته پارالمپیک به رغبتی نبود. چند روز بعد از این انتصاب خبر رسید که رغبتی در قامت سرپرست تیم ملی پاراشنا به رقابتهای جهانی ژاپن اعزام خواهد شد. عجیب اینکه این تیم در شرایطی به این مسابقات اعزام شد که رئیس انجمن در فهرست اعزام نبود و علی رغبتی که به عنوان مدیر پروژه توسعه این رشته منصوب شده، به عنوان سرپرست اعزام شد. بله، همین قدر عجیب! سفری که بیشتر مانند هدیه کمیته ملی پارالمپیک و به نوعی عیدی برای او به شمار می رفت.
تداوم حضور افراد چسبیده در ورزش و جابجایی آنها از پستی به پست دیگر یکی از دلایل ناکامی ورزشی ایران است. ورزشی که عاشقان صندلی و شیفتگان قدرت دست از سر آن برنمی دارند.