بزرگنمايي:

پیام آذری - برخورد با فرد معتاد نیاز به صبوری، درک و حمایت دارد. اولین گام این است که بدون قضاوت و سرزنش با او برخورد کنید. اعتیاد یک بیماری است و فرد ممکن است توانایی ترک آن را به‌تنهایی نداشته باشد.
شنونده خوبی باشید و سعی کنید دلیل گرایش او به مواد را درک کنید. ایجاد فضایی امن برای صحبت کردن، باعث می‌شود فرد احساس کند تنها نیست و می‌تواند روی کمک شما حساب کند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
دومین گام، تشویق او به دریافت کمک حرفه‌ای است. بسیاری از افراد معتاد از درمان فرار می‌کنند، بنابراین نباید او را مجبور کنید، بلکه با ارائه اطلاعات صحیح و معرفی مراکز درمانی، انگیزه ایجاد کنید. حمایت عاطفی و نشان دادن امید به بهبودی نقش مهمی در پذیرش درمان دارد. اگر امکان دارد، از مشاوران متخصص در حوزه اعتیاد کمک بگیرید تا روش‌های مؤثرتری برای همراهی با او یاد بگیرید.
در نهایت، باید مراقب خودتان نیز باشید. اعتیاد یک مشکل پیچیده است و ممکن است روی شما هم تأثیر منفی بگذارد. تعیین حد و مرز‌های مشخص، مانند عدم پذیرش رفتار‌های آسیب‌زا، ضروری است. در کنار حمایت از فرد معتاد، خودتان نیز نیاز به آرامش و حفظ سلامت روان دارید. اگر لازم است، از گروه‌های حمایتی یا مشاوران استفاده کنید تا بتوانید بهتر با این چالش برخورد کنید.
گام‌های عملی برخورد با فرزند معتاد پدر و مادر باید با فرزند معتاد با محبت، صبوری و قاطعیت برخورد کنند. اولین گام این است که به جای سرزنش و خشم، علت گرایش او به مواد را درک کنند. ایجاد یک فضای امن برای صحبت کردن، بدون ترس از قضاوت، می‌تواند به او کمک کند که مشکلاتش را بیان کند. مهم است که والدین از احساس گناه یا مقصر دانستن خود بپرهیزند و روی راه‌حل تمرکز کنند.
دومین گام، تشویق فرزند به درمان و ترک مواد است. والدین نباید او را مجبور به ترک کنند، بلکه باید اطلاعات کافی درباره روش‌های درمانی در اختیارش بگذارند و از متخصصان کمک بگیرند. در این مسیر، حمایت عاطفی بسیار مهم است، اما نباید به حدی برسد که رفتار‌های نادرست فرزندشان را توجیه کنند. تعیین حد و مرز‌های مشخص، مانند عدم تأمین مالی برای مواد، می‌تواند به اصلاح رفتار او کمک کند.
والدین باید مراقب سلامت روان خود نیز باشند. اعتیاد فرزند می‌تواند برای خانواده بسیار استرس‌زا باشد، بنابراین استفاده از گروه‌های حمایتی و مشاوران می‌تواند به والدین در مدیریت احساسات و یافتن بهترین راهکار‌ها کمک کند. حفظ امید، صبوری و برخورد منطقی، می‌تواند تأثیر زیادی در روند درمان فرزند داشته باشد.
پدر و مادر تا چه حد بایدبه فرزند معتاد کمک مالی کنند؟ پدر و مادر نباید به فرزند معتاد کمک مالی کنند، مگر در شرایطی که این کمک مستقیماً برای درمان و ترک او باشد. حمایت مالی بدون کنترل می‌تواند وابستگی او به مواد را تقویت کند و باعث ادامه مصرف شود. اگر فرزندتان از شما درخواست پول کرد، قبل از هر چیز بررسی کنید که این پول برای نیاز‌های اساسی مانند درمان، مشاوره یا بازپروری هزینه می‌شود، نه برای خرید مواد.
اگر فرزندتان به دلیل اعتیاد دچار مشکلات مالی شده، بهتر است به جای دادن پول نقد، مستقیماً هزینه‌های ضروری او را پرداخت کنید. مثلاً اگر نیاز به غذا، پوشاک یا درمان دارد، خودتان این نیاز‌ها را برطرف کنید، اما به او پول ندهید. این روش مانع از سوءاستفاده شده و به او نشان می‌دهد که تنها در مسیر بهبودی حمایت دریافت خواهد کرد.
بیشتر بخوانید:هنگامی‌که شکست عشقی می‌خوریم چه بر سر مغز و بدن ما می‌آید؟
در نهایت، تعیین مرز‌های مشخص بسیار مهم است. برخی والدین از ترس اینکه فرزندشان به مشکلات بیشتری دچار شود، مدام به او کمک مالی می‌کنند، اما این کار تنها مشکل را عمیق‌تر می‌کند. حمایت باید به گونه‌ای باشد که فرزند احساس مسئولیت کند و بداند که تنها در صورت تلاش برای بهبودی می‌تواند روی کمک شما حساب کند.
پدر و مادر چه حد و مرزی باید با فرزند معتاد داشته باشند؟ پدر و مادر باید حد و مرز‌های مشخصی با فرزند معتاد داشته باشند تا از آسیب‌های بیشتر جلوگیری کرده و او را به سمت درمان سوق دهند. اولین و مهم‌ترین مرز، عدم پذیرش مصرف مواد در خانه است. فرزند باید بداند که خانواده اعتیاد را نمی‌پذیرد و محیط خانه نباید محلی برای مصرف یا نگهداری مواد باشد. این قانون به حفظ امنیت سایر اعضای خانواده نیز کمک می‌کند.
دومین مرز، خودداری از حمایت مالی غیرضروری است. والدین نباید با دادن پول، زمینه ادامه مصرف را فراهم کنند. اگر فرزند نیاز به کمک دارد، بهتر است این کمک مستقیماً برای درمان، غذا یا نیاز‌های ضروری هزینه شود. همچنین، والدین باید از تحمل رفتار‌های مخرب مانند پرخاشگری، دروغ‌گویی و سوءاستفاده عاطفی خودداری کرده و به او نشان دهند که تنها در مسیر بهبودی حمایت خواهد شد.
والدین باید سلامت روحی خود را نیز در نظر بگیرند. نباید اجازه دهند که اعتیاد فرزندشان زندگی آنها را به‌طور کامل مختل کند. تعیین حد و مرز در میزان حمایت عاطفی و زمانی که به او اختصاص می‌دهند، ضروری است. همچنین، اگر فرزندشان تمایلی به درمان ندارد، نباید خود را مقصر بدانند. مراجعه به مشاور یا گروه‌های حمایتی می‌تواند به آنها کمک کند تا در این مسیر قاطعانه و درعین‌حال دلسوزانه عمل کنند.
چه زمانی پدر و مادر باید از کمک حرفه‌ای استفاده کنند؟ والدین باید زمانی از کمک حرفه‌ای استفاده کنند که احساس کنند نمی‌توانند به تنهایی رفتار فرزندشان را مدیریت کنند. اگر فرزندشان به مصرف مواد ادامه می‌دهد، رفتار‌های پرخطر از خود نشان می‌دهد، از درمان امتناع می‌کند یا دچار مشکلات روحی و روانی مانند افسردگی و پرخاشگری شده است، دریافت کمک تخصصی ضروری است.
همچنین، اگر والدین متوجه شوند که اعتیاد فرزندشان باعث تخریب روابط خانوادگی، افت تحصیلی یا مشکلات قانونی شده است، مراجعه به مشاوران و متخصصان اعتیاد می‌تواند به یافتن راهکار‌های مؤثر کمک کند. برخی از نوجوانان به دلیل وابستگی شدید به مواد نیاز به مداخله فوری و بستری شدن در مراکز ترک اعتیاد دارند که تصمیم‌گیری در این مورد باید با نظر کارشناسان انجام شود.
در نهایت، اگر والدین احساس کنند که فشار روانی زیادی را تحمل می‌کنند و توانایی برخورد منطقی با شرایط را از دست داده‌اند، بهتر است از گروه‌های حمایتی یا مشاوران خانواده کمک بگیرند. حمایت حرفه‌ای نه‌تنها به فرزند کمک می‌کند، بلکه والدین را نیز در مسیر درست راهنمایی کرده و مانع از فرسودگی روحی آنان می‌شود.
کمپ‌های ترک اعتیاد چه زمانی می‌تواند به کمک والدین بیایند؟ کمپ‌های ترک اعتیاد زمانی می‌توانند به کمک والدین بیایند که فرزندشان دچار وابستگی شدید به مواد شده و ترک در محیط خانه امکان‌پذیر نباشد. اگر مصرف مواد باعث آسیب جدی به سلامت جسمی و روانی او شده، یا رفتار‌های پرخطر و غیرقابل‌کنترل از خود نشان می‌دهد، بستری شدن در کمپ می‌تواند گزینه مناسبی باشد. در این مراکز، فرد تحت نظارت متخصصان قرار می‌گیرد و از روش‌های علمی برای ترک استفاده می‌شود.
همچنین، اگر فرزند به دلیل اعتیاد از درمان‌های سرپایی و مشاوره‌های خانوادگی نتیجه‌ای نگرفته و همچنان به مصرف ادامه می‌دهد، کمپ‌های تخصصی می‌توانند با برنامه‌های بازپروری و حمایت روان‌شناختی، شانس بهبودی را افزایش دهند. برخی از نوجوانان به دلیل محیط نامناسب یا همراهی با دوستان مصرف‌کننده، انگیزه‌ای برای ترک ندارند و دور شدن از این فضا می‌تواند به اصلاح رفتار آنها کمک کند.
در نهایت، والدین باید کمپ‌های معتبر و دارای مجوز را انتخاب کنند، زیرا برخی مراکز غیراصولی ممکن است روش‌های غیراخلاقی و غیرعلمی به کار ببرند. مهم است که قبل از تصمیم‌گیری، با متخصصان مشورت کرده و شرایط کمپ را از نظر کیفیت خدمات، روش‌های درمانی و حمایت روانی بررسی کنند تا فرزندشان در یک محیط ایمن و کارآمد مراحل ترک را طی کند.
جلسات معتادان گمنام چه زمانی می‌تواند به کمک خانواده‌ها بیاید؟ جلسات معتادان گمنام (NA) زمانی می‌تواند به کمک خانواده‌ها بیاید که فرزندشان آمادگی پذیرش مشکل خود را داشته باشد و بخواهد در مسیر بهبودی قدم بردارد. این جلسات یک محیط حمایتی و بدون قضاوت فراهم می‌کنند که در آن افراد معتاد می‌توانند تجربه‌های خود را به اشتراک بگذارند و از دیگران انگیزه بگیرند. اگر فرزندتان پس از ترک نیاز به پشتیبانی مداوم دارد تا از لغزش و بازگشت به مصرف جلوگیری کند، این جلسات می‌توانند نقش مهمی در حفظ روند بهبودی او داشته باشند.
همچنین، اگر فرزند شما هنوز برای ترک اقدام نکرده، اما نسبت به تغییر تمایل نشان می‌دهد، شرکت در جلسات معتادان گمنام می‌تواند انگیزه لازم را برای آغاز مسیر درمان در او ایجاد کند. شنیدن داستان‌های افراد موفق در این جلسات می‌تواند به او امید بدهد که ترک اعتیاد ممکن است. حضور در یک جمع حمایتی، احساس تنهایی و بی‌ارزشی را کاهش داده و به او کمک می‌کند که هویت جدیدی برای خود بسازد.
علاوه بر این، خانواده‌ها نیز می‌توانند از جلسات "خانواده معتادان گمنام" (Nar-Anon) بهره ببرند. این جلسات به والدین و اطرافیان فرد معتاد کمک می‌کند تا درک بهتری از اعتیاد پیدا کنند، استرس خود را مدیریت کنند و یاد بگیرند چگونه به شیوه‌ای مؤثرتر از عزیزشان حمایت کنند. اگر احساس می‌کنید که اعتیاد فرزندتان باعث فرسودگی روانی شما شده، این جلسات می‌تواند برای شما نیز مفید باشد.
منبع: جامعه24