بزرگنمايي:

پیام آذری - خیلی‌ها رایان سرلک را با «کاوه» سریال زیرخاکی که این روزها در حال بازپخش از شبکه آی‌فیلم است، شناختند. البته او قبل‌تر با فیلم سینمایی «راند چهارم» بازیگری را تجربه کرده بود. رایان حالا 11ساله و دانش‌آموز کلاس پنجم دبستان است و تجربه بازی با بازیگران باتجربه‌ای مانند ژاله صامتی، پارسا پیروزفر، پژمان جمشیدی و ... را در سریال‌های «زیر خاکی» و «درانتهای شب» دارد.

خیلی‌ها رایان سرلک را با «کاوه» سریال زیرخاکی که این روزها در حال بازپخش از شبکه آی‌فیلم است، شناختند. البته او قبل‌تر با فیلم سینمایی «راند چهارم» بازیگری را تجربه کرده بود. رایان حالا 11ساله و دانش‌آموز کلاس پنجم دبستان است و تجربه بازی با بازیگران باتجربه‌ای مانند ژاله صامتی، پارسا پیروزفر، پژمان جمشیدی و ... را در سریال‌های «زیر خاکی» و «درانتهای شب» دارد. با او درباره فعالیتش در دنیای بازیگری و برنامه‌هایش برای آینده گپ‌وگفتی زدیم. او در طول مصاحبه هم مانند نقش‌هایی که دارد شیرین، توانمند و باهوش بود.
این روزها بیشتر مشغول چه چیزی هستی؟
من این روزها بیشتر درگیر مدرسه هستم. یک کار فانتزی کودک هم بازی کردم که چند ماه دیگر پخش می‌شود. امیدوارم ببینید و دوست داشته باشید.
بازیگر شدن برای تو از کی و چطور جدی شد؟
وقتی 4ساله بودم خیلی فیلم‌های سینمایی را دوست داشتم، خیلی فیلم می‌دیدم و ادای سکانس‌های معروف بازیگرها را هم درمی‌آوردم. دابسمش می‌گرفتم و خیلی دوست داشتم بازیگر شوم. وقتی مامان و بابا دیدند استعداد دارم من را در کلاس‌های بازیگری ثبت‌نام کردند و از آن‌جا به سریال زیرخاکی معرفی شدم. وقتی این سریال را بازی کردم و برای اولین بار خودم را در تلویزیون دیدم، مردم خیلی من را دوست داشتند، خیلی من را تشویق کردند که بیشتر جلو بروم و ادامه بدهم و نقش‌های دیگری هم بازی کنم. از آن موقع تصمیم گرفتم در فیلم‌های دیگر جدی‌تر باشم، بیشتر تمرکز کنم و بازیگری برای من خیلی جدی‌تر شد. من بخشی از موفقیتم را مدیون پدر و مادرم هستم که همیشه من را حمایت کردند.
از بازی مقابل بازیگران باتجربه مانند ژاله صامتی و پارسا پیروزفر نگران نبودی؟ چطور بازی‌ات را مدیریت کردی؟
راستش من همیشه بیشتر از این که نگران باشم از بازی مقابل آن‌ها هیجان‌زده و خوشحال بودم. از هر کدام‌شان یک چیز یاد می‌گیرم و در طول بازی هم خیلی به من لطف داشتند. از نظر من بهترین کلاس بازیگری، بازی کردن در فیلم و قرارگرفتن در پشت صحنه و کنار بازیگرانی است که خیلی تجربه دارند.
بازیگری برای تو چه سختی و شیرینی‌هایی داشته است؟
هر کاری شیرینی و سختی دارد. یکی از چالش‌های بازیگری برای من این بود که کاری را که دوست ندارم باید در فیلم انجام دهم. به عنوان مثال، من از بغل‌کردن یا دست‌زدن به پرندگان به‌خصوص مرغ و خروس بدم می‌آید، شاید هم کمی می‌ترسم. ولی در دو سریال مجبور شدم که آن‌ها را بغل کنم، با آن‌ها رفیق باشم و تازه احساس خوب و عشق هم به آن‌ها نشان بدهم. اول قبول نکردم ولی بعد با خودم گفتم بازیگر باید سختی‌های کارش را بپذیرد. اگر بخواهم در آینده بازیگری را جدی‌تر ادامه بدهم باید همه چیز آن را بپذیرم. تصمیم گرفتم این کار را انجام بدهم و بر ترسم غلبه کنم. الان دیگر مثل قبل از آن‌ها نمی‌ترسم. خاطره و شیرینی‌های بازیگری هم آن‌قدر زیاد است که نمی‌شود همه را تعریف کنم. مثلا در یک فیلم کودک که هنوز پخش نشده است قرار بود یک دیوار را رنگ‌آمیزی و در یک سکانس آب‌بازی کنیم. بعد از این که سکانس را گرفتیم، یکی دو ساعت داشتیم با تفنگ آب‌پاش بازی می‌کردیم و وقتی رنگ‌ها را به بالا پاشیدیم خیلی هیجان‌زده بودیم. انگار بازی نبود و دقیقا واقعی و از ته‌ دل‌مان اتفاق می‌افتاد.
خیلی‌ها در سن‌وسال تو دوست دارند بازیگر شوند. تو که بخشی از این مسیر را رفتی چه حرفی به آن‌ها می‌زنی تا به دردشان بخورد؟
وقتی یک نفر بخواهد چیزی را به دست بیاورد باید برای آن خیلی تلاش کند. باید آن را خیلی دوست داشته باشد، زحمت بکشد، رویایش را تصور کند و آن را از خدا بخواهد. باید همیشه آن را دنبال و درباره‌اش تحقیق کند نه این که فقط منتظر باشد آن اتفاق بیفتد. من کلاس بازیگری می‌رفتم و چون ساعت‌ها در این کلاس بودم یک جورهایی تمرینم را همان‌جا انجام می‌دادم. البته خودم در خانه یک سری فیلم‌ها را می‌دیدم و سعی می‌کردم نقش بازیگر آن را بازی کنم. بعضی وقت‌ها هم جلوی آینه با خودم تمرین می‌کردم. این‌ها کارهایی است که بچه‌هایی که می‌خواهند بازیگر شوند می‌توانند انجام دهند. مثلا شخصیت فیلمی را که دوست دارند، جلوی آینه تمرین و چند ساعت اجرا کنند تا دقیقا همان‌طور که در فیلم است، دربیاید. این خودش یک تمرین برای بازیگری است. امیدوارم هر کودکی در سرزمینم به هر آرزو یا چیزی که می‌خواهد برسد.
به غیر از بازیگری چه علایقی داری و آن‌ها را دنبال می‌کنی؟
الان به خاطر مدرسه، بیشتر تمرکزم روی درس است ولی وقتی تکالیفم را انجام می‌دهم با بازی کامپیوتری، تمرین پیانو، نقاشی کردن، موسیقی گوش دادن، فیلم و کارتون دیدن بقیه وقتم را پر می‌کنم. کلاس پیانو و زبان هم می‌روم.
خیلی‌ها دوست دارند بدانند برنامه تو برای آینده چیست؟
من می‌خواهم بازیگری را خیلی خیلی جدی‌تر ادامه دهم و در کنارش موسیقی، نویسندگی و کارگردانی را هم داشته باشم چون خیلی این رشته‌ها را دوست دارم. دوست ندارم در بازیگری شبیه کسی شوم. من از هر بازیگری که با او بازی می‌کنم یا فیلم‌هایش را می‌بینم، یک چیزی یاد می‌گیرم تا بتوانم شخصیت رایان سرلک را بسازم نه این که شبیه بازیگر خاصی شوم. دوست دارم همه بازیگران ایران را ببینم و با آقای شهاب حسینی هم هم‌بازی شوم.