بزرگنمايي:

پیام آذری - سامانتا روی مبل فرسوده آپارتمان تنگش نشست و کوکر اسپانیل پوچ در کنارش حلقه زده بود. چمدان های اورژانسی او بسته شده بود و یکی از دوستانش منتظر تلفن بود تا او را تحویل بگیرد. اما رفتن فقط به خاطر امنیت او نبود. این به معنای رها کردن موجودی بود که محبت و حمایت بی قید و شرط او را فراهم کرد. برای سامانتا، فکر ترک پوچ غیرقابل تحمل بود.
در واقع آنقدر غیرقابل تحمل بود که او ماند.
ماه به ماه، او به این فکر می کرد که آزاری را که تجربه کرده بود ترک کند، اما وقتی پوچ را دید که نزدیک در نشسته و چشمانش از تعجب گشاد شده بود، به عقب برگشت. در حالی که دوباره برنامه ایمنی او را بررسی می کردیم، گفت: “من نمی توانم او را ترک کنم، او کودک من است.” او نگران نبود با کسی که آنقدر خاص برایش بود، بود، اما همچنین نگران بود که شریک زندگی‌اش از او به عنوان پیاده استفاده کند تا به خاطر رفتنش از او تلافی کند.
منبع: Ly Huynh / Pixabay
تصمیم به ترک یک رابطه بد اغلب با ترس از ترک حیوانات خانگی پیچیده می شود. تحقیقات نشان می‌دهد که تعداد قابل‌توجهی از قربانیان IPV مانند سامانتا از ترک موقعیت‌های آزاردهنده خودداری می‌کنند، زیرا تمایلی به ترک حیوانات خانگی خود ندارند، چه به دلیل ناراحتی عاطفی ناشی از ترک خانواده خزشان و چه به دلیل ترس از آسیب دیدن حیوانات خانگی به عنوان تلافی.1،2. این یک جنبه اغلب نادیده گرفته شده خشونت شریک صمیمی را برجسته می کند: پیوند بین بازماندگان و حیوانات خانگی آنها.
به عنوان یک پزشک متخصص در کار با بازماندگان، مشتریان زیادی را می بینم که برای ترک حیوانات خانگی خود در شرایط خطرناک تلاش می کنند. بر اساس تحقیقات و مشاوره کمپبل، 71 درصد از صاحبان حیوانات خانگی در روابط توهین آمیز گزارش دادند که ترجیح می دهند در محیطی آزاردهنده بمانند تا اینکه حیوانات خود را رها کنند.1.
برای بیگانگان، این ممکن است احمقانه به نظر برسد: چرا امنیت خود را به خطر می اندازید؟ اما برای صاحبان حیوانات خانگی، ترک بچه‌های خزدارشان می‌تواند شبیه به ترک بچه‌های انسان باشد. مطالعات همچنین نشان داده اند که حیوانات می توانند در موقعیت های IPV مورد سوء استفاده قرار گیرند2،3. بسیاری از مشتریان من نگران این هستند که اگر آنها را ترک کنند، حیوانات خانگی آنها ممکن است آسیب ببیند یا از آنها به عنوان وسیله ای برای دستکاری مورد استفاده سوء استفاده کننده قرار گیرد.
حیوانات خانگی به قدری بخش مهمی از زندگی ما هستند که من همیشه آنها را در هر طرح ایمنی که با مشتری ایجاد می کنم، گنجانده ام. همچنین زمانی که برای سایر تمرین‌کنندگان و سازمان‌هایی که از بازماندگان حمایت می‌کنند، آموزش می‌دهم، از این مرحله حیاتی عبور می‌کنم. از جمله وابستگانی مانند کودکان، حیوانات خانگی و سایر موجودات زنده این احتمال را افزایش می دهد که اگر نگران رها کردن آنها در خانه نباشند، می توانند با خیال راحت از خانه خارج شوند. به عنوان یک مادر گربه، من درک می کنم.
ما به سیستم های پشتیبانی جامعی نیاز داریم که اهمیت حیوانات خانگی را در زندگی بازماندگان IPV تشخیص دهد. حیوانات خانگی اغلب به عنوان منبع آرامش و ثبات، به ویژه برای بازماندگان عمل می کنند. برای بسیاری از ما، بچه های خزدار ما نوعی عشق بی قید و شرط را نشان می دهند که با آزاری که تجربه کرده ایم در تضاد است. پوچ، برای سامانتا، فقط یک حیوان خانگی نیست. او یک راه نجات است که حمایت عاطفی و احساس هدف را فراهم می کند. ترک او به معنای قربانی کردن تنها منبع شادی و ارتباط اوست، تنها چیزی که او را در این دوران پر استرس احساس خوشحالی و امیدواری می کند.
در حالی که برخی از سازمان ها منابع و پشتیبانی را برای بازماندگان و حیوانات خانگی آنها ارائه می دهند، از جمله پناهگاه های دوستدار حیوانات خانگی و برنامه های پرورش، بسیاری از پناهگاه ها فاقد منابع هستند.3 برای گرفتن حیوانات خانگی، بازماندگانی مانند سامانتا احساس می کنند که در دام یک انتخاب غیرممکن افتاده اند: حیوانات خانگی خود را ترک کنند یا در یک محیط ناامن بمانند.
حمایت از قربانیان IPV مستلزم تشخیص این است که حیوانات خانگی آنها اعضای سیستم خانواده آنها هستند.
اگر شما یا شخصی که می شناسید در حال تجربه آزار خانگی است، با خط تلفن ملی خشونت خانگی به شماره 1-800-799-SAFE (7233) تماس بگیرید یا برای اطلاعات بیشتر و کمک به وب سایت آنها در www.thehotline.org مراجعه کنید.
موارد ضروری خشونت خانگی
برای پیدا کردن یک درمانگر در نزدیکی خود، مراجعه کنید را روانشناسی امروز فهرست درمان.