بزرگنمايي:

پیام آذری - پژوهشگران به یک ترکیب جدید دست یافته‌اند که می‌تواند با قارچ‌های مقاوم به دارو مقابله کند. این ترکیب، که از فرآورده‌های طبیعی با خاصیت ضدقارچی مشتق شده است، سازوکار جدیدی برای از بین بردن این عوامل بیماری‌زا ارائه می‌دهد. این یافته می‌تواند راه را برای توسعه داروهای مؤثرتر هموار کند.
به گزارش ایسنا، عفونت‌های قارچی مقاوم به چندین دارو، تهدیدی جدی برای سلامت انسان محسوب می‌شوند. برخی از این قارچ‌ها به درمان‌های رایج پاسخ نمی‌دهند و می‌توانند باعث بیماری‌های شدید یا حتی مرگ شوند. با توجه به محدودیت داروهای موجود و افزایش مقاومت دارویی، یافتن ترکیبات جدید که بتوانند قارچ‌های مقاوم را از بین ببرند، از اهمیت بالایی برخوردار است. از گذشته، بسیاری از داروهای ضدقارچی از ترکیبات طبیعی تولیدشده توسط باکتری‌ها مشتق شده‌اند، اما استفاده از این منابع به دلیل تکرار کشف ترکیبات شناخته‌شده، بازدهی کمتری دارد.
در این راستا، زونگچیانگ وانگ و همکارانش از دانشگاه داروشناسی چین از یک روش نوین برای شناسایی ترکیبات ضدقارچی بهره برده‌اند.
آن‌ها بیش از 316 هزار ژنوم باکتریایی را بررسی کردند تا ژن‌های جدیدی را که احتمال تولید ترکیبات مؤثر ضدقارچ را دارند، شناسایی کنند. در این جست‌وجو، آن‌ها به یک ترکیب جدید به نام «مندیمایسین» دست یافتند که برخلاف ترکیبات مشابه، به هدف تازه‌ای در غشای سلولی قارچ‌ها متصل می‌شود. این ویژگی باعث شده است که مندیمایسین بتواند بر قارچ‌هایی که به داروهای معمولی مقاوم شده‌اند، تأثیر بگذارد.
برای بررسی اثربخشی این ترکیب، پژوهشگران آزمایش‌هایی روی مدل‌های حیوانی انجام دادند. آن‌ها دریافتند که مندیمایسین برخلاف داروهای رایج این دسته، به مولکولی به نام «ارگوسترول» متصل نمی‌شود، بلکه با فسفولیپیدهای مختلف غشای قارچ تعامل دارد.
این تغییر در مکانیسم اثر، باعث شده است که مندیمایسین بر گونه‌های مقاومی مانند «کاندیدا اوریس» که سازمان بهداشت جهانی آن را یک تهدید جدی می‌داند، مؤثر باشد.
نتایج این مطالعه که در نشریه معتبر Nature منتشر شده‌اند، نشان دادند که مندیمایسین علاوه بر اثربخشی بالاتر در برابر قارچ‌های مقاوم، سمیت کلیوی کمتری نسبت به داروی رایج آمفوتریسین B دارد. بر اساس این یافته‌ها، مندیمایسین می‌تواند به عنوان یک گزینه درمانی جدید برای مقابله با عفونت‌های قارچی مقاوم مطرح شود.
این تحقیق نشان می‌دهد که جست‌وجوی ژن‌های جدید در باکتری‌ها می‌تواند به کشف ترکیبات تازه با مکانیسم‌های اثر متفاوت منجر شود. این رویکرد می‌تواند افق‌های جدیدی در توسعه داروهای ضدقارچی باز کند و امید تازه‌ای برای بیماران مبتلا به عفونت‌های مقاوم فراهم کند.