بزرگنمايي:

پیام آذری - به گزارش جماران به نقل از یورونیوز، از پوتین گرفته تا شی جین پینگ، رهبران اروپایی و ناتو تا مودی هند، رهبران جهان چه کسی را بعنوان رئیس جمهوری جدید آمریکا در کاخ سفید ترجیح می‌دهند؟
رهبران جهان از نزدیک در حال ارزیابی انتخابات ریاست جمهوری روز سه‌شنبه پنجم نوامبر (15 آبان 1403) در بزرگترین ابرقدرت نظامی و اقتصادی جهان هستند.
با توجه به درگیری‌های ادامه‌دار در نوار غزه و اوکراین و تشدید اختلافات تجاری، انتظار می‌رود که نتیجه رقابت بین دونالد ترامپِ جمهوری‌خواه و کامالا هریسِ دموکرات، به‌طور قابل‌توجهی بر مسائل مهم جهانی در سال‌های آینده تأثیر بگذارد.
برخی از رهبران جهان سر بسته و تلویحا اعلام کردند که ترجیح آن‌ها کدام شخص است، ولی برخی دیگر علناً ابراز بی‌طرفی کرده‌اند و بر لزوم حفظ روابط قوی با هر دولتی که در واشنگتن حاکم باشد تاکید کردند. برخی دیگر هم گفته‌اند که در روابط فی‌مابین آمریکا با کشور آن‌ها آب از آب تکان نخواهد خورد و اساسا مهم نیست که چه کسی اداره امور در واشنگتن را برعهده خواهد داشت.
هریس اولویت واضح اروپاست
ترامپ آشکارا مخالفت خود را با نحوه خرج‌کرد اعضای پیمان ناتو یا همان اتحاد نظامی بین آمریکا و کشورهای کلیدی اروپای غربی ابراز کرده و چندین بار تهدید به خروج از ناتو کرده است. با این حال، مشاوران امنیت ملی و کارشناسان دفاعی او بعید می‌دانند که او از این ائتلاف خارج شود. با این وجود، انتقادات ترامپ از ناتو همچنان ادامه دارد و انتظار می‌رود که او متحدان ناتو را تحت فشار قرار دهد تا مخارج دفاعی خود را افزایش دهند.
موضع متمایز ترامپ در مورد مناقشه روسیه و اوکراین نیز می‌تواند تلاش نظامی غرب علیه مسکو را به خطر بیندازد. ترامپ با اعطای بسته کمک خارجی به کی‌یف مخالفت است و استدلال می‌کند که این بسته‌ها باید به عنوان وام به جای کمک مالی ارائه شود.
علاوه بر این، پیروزی ترامپ به طور بالقوه می‌تواند بسیاری از سیاست‌های اتحادیه اروپا، از جریان‌های تجاری و یارانه‌های صنعتی گرفته تا مقررات نظارت دیجیتال را به هم بزند. پیروزی ترامپ می‌تواند به معنای همسویی کمتر با کشورهای اروپایی در همکاری برای طرح‌های انرژی‌های تجدیدپذیر باشد. کما اینکه ترامپ از افزایش تولید سوخت فسیلی برای کاهش وابستگی ایالات متحده به واردات انرژی خارجی حمایت کرده است.
در مقابل، هریس احتمالاً به قانون کاهش تورم بایدن و برنامه‌های انتقال انرژی پاک ادامه می‌دهد و فرصت‌هایی برای همکاری با اروپا ایجاد می‌کند. هریس در طول مبارزات انتخاباتی اولیه ریاست جمهوری 2019 خود متعهد شد که فرکینگ - روشی برای استخراج نفت و گاز از طریق حفاری زمین، که فعالان محیط زیست به دلیل مصرف زیاد آب و انتشار متان از آن انتقاد می کنند - را ممنوع کند. هر چند که اجرای این وعده‌ او در هاله‌ای از ابهام است.
اگر قرار می‌بود اروپایی‌ها رئیس‌جمهور بعدی ایالات متحده را انتخاب کنند، نتیجه واضح بود. در اروپای غربی، 69 درصد از کامالا هریس، نامزد دموکرات ها حمایت می کنند، در حالی که 46 درصد در اروپای شرقی این کار را انجام می دهند. بر اساس نظرسنجی ماه اکتبر «نوووس» و «گالوپ اینترنشنال»، دونالد ترامپ، نامزد جمهوری خواه تنها 16 درصد از رای دهندگان در اروپای غربی و 36 درصد در اروپای شرقی را به خود جلب می‌کرد. هریس بالاترین رتبه را در دانمارک (85 درصد) و فنلاند (82 درصد) دارد در حالی که دونالد ترامپ بیشترین طرفداران را در صربستان (59 درصد) و مجارستان (49 درصد) دارد.
دیوید مک آلیستر، عضو پارلمان اروپا و رئیس کمیته روابط خارجی آن در مصاحبه‌ای گفت: ««ترامپ در دوران ریاست جمهوری خود علاقه‌ای به تقویت شراکت فرا-آتلانتیک نداشت. برعکس، آن چهار سال چالش‌برانگیز بود. ما آموختیم که غیرقابل پیش‌بینی‌بودن یک اصل اساسی در سیاست خارجی ترامپ است.»
بنابراین می‌توان گفت که اکثریت رهبران اروپایی غربی کامالا هریس را به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده ترجیح می‌دهند. به عنوان مثال، اولاف شولتس، صدراعظم آلمان با اشاره به خانم هریس گفت: «من او را خوب می شناسم. او مطمئناً رئیس جمهور خوبی خواهد بود.»
ترجیح چین و کشورهای شرق آسیا
کشورهای آسیایی مانند ژاپن، کره جنوبی و تایوان به دقت انتخابات ایالات متحده را زیر نظر دارند تا تغییرات بالقوه سیاستی را که ممکن است بر امنیت منطقه و ثبات اقتصادی تأثیر بگذارد، ارزیابی کنند. نه ترامپ و نه هریس به جزئیات در مورد اینکه در صورت انتخاب شدنشان در قبال چین چه خواهد بود، توضیح نداده اند.
پیروزی ترامپ ممکن است به این معنی باشد که او تمرکز خود را به سیاست داخلی معطوف کند و همکاری با کره جنوبی و ژاپن را کاهش دهد. برعکس، دولت هریس احتمالاً تداوم سیاست را با دولت بایدن حفظ خواهد کرد.
کره جنوبی و ژاپن به صراحت از یک نامزد حمایت نکرده‌اند، اما روابط آن‌ها با واشنگتن در دوران بایدن شکوفا شد. سیول و توکیو صرفا به دنبال تضمین این هستند که حمایت ایالات متحده در دولت بعدی پابرجا باقی بماند.
علیرغم آغاز یک جنگ تجاری، ترامپ اغلب بر رابطه مثبت خود با شی تاکید کرده است. پس از اینکه ترامپ در 14 ژوئیه از یک سوء قصد جان سالم به در برد، گفت که رهبران جهان با او تماس گرفته اند. ترامپ در یک گردهمایی گفت «من با رئیس جمهور شی خیلی خوب کنار میام. او مرد بزرگی است، وقتی شنید چه اتفاقی افتاده، یادداشت زیبایی برای من فرستاد.»
از نظر مقامات پکن هر نامزدی خطراتی مشابه برای چین دارد اما هیچ اجماع واضحی در مورد اینکه چه کسی برای چین به طور کلی بهترین است، وجود ندارد. رئیس جمهور چین، شی جین پینگ، از هرگونه تایید عمومی خودداری کرده است.
ترامپ در دوران ریاست جمهوری خود جنگ تجاری با چین را آغاز کرد و در سال 2018 بر 250 میلیارد دلار واردات چینی تعرفه وضع کرد. در پاسخ، چین بر 110 میلیارد دلار واردات از ایالات متحده تعرفه اعمال کرد.
بعید است که ترامپ در صورت انتخاب مجدد این رویکرد را تغییر دهد، اگرچه دموکرات ها نیز ممکن است با نفوذ جهانی چین مقابله کنند.
در میان عموم مردم چین، از جمله رهبران تجاری، به نظر می رسد ترامپ با اختلاف قابل توجهی نامزد مورد علاقه آن‌ها باشد. آن‌ها ترامپ را مناسب‌تر برای چین می‌دانند، زیرا معتقدند سیاست‌های او نسبت به بایدن «کمتر تقابلی» بوده و چه بسا ترامپ بیش از آنکه به چین آسیب وارد کرده باشد به خود آمریکا آسیب زده است.
هند و ناراندا مودی
هند در مورد انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده موضعی محتاطانه اتخاذ کرده است. به نظر می‌رسد که نارندرا مودی نخست وزیر هند با اجتناب از تایید علنی هر یک از نامزدها، در حال ایمن نگه‌داشتن روابط دهلی و واشنگتن است. این رویکرد به شدت با حمایت قوی دهلی‌نو از کمپین انتخاب مجدد ترامپ در چهار سال قبل در تضاد است.
روابط ایالات متحده و هند در سال‌های اخیر به دلیل منافع مشترک در ایجاد موازنه با نفوذ چین و ارتقای روابط اقتصادی و دفاعی تقویت شده است. در عین حال، هند روابط نزدیک خود با روسیه را حفظ کرده و از محکوم کردن اقدامات مسکو در اوکراین خودداری کرده است.
از طرفی، دهلی انتقادهای ایالات متحده در مورد سیاست‌های داخلی هند را به عنوان یک چالش در نظر می‌گیرد. حال آنکه ترامپ احتمالاً رویکرد معاملاتی‌تری را با هند اتخاذ خواهد کرد. بنابر این، تمایل ترامپ به کاهش تنش ها با روسیه و موضع حمایتی او در قبال سبک رهبری مودی ممکن است اصطکاک در برخی از موضوعات دوجانبه مانند تجارت و دموکراسی را کاهش دهد.
روسیه و ولادیمیر پوتین
ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهوری روسیه در ماه سپتامبر با لبخندی تمسخرآمیز به پرسشی درباره انتخابات ریاست‌جمهوری آمریکا پاسخ داد. پوتین به طنز گفت که رئیس‌جمهور «مورد علاقه» او برای آمریکا جو بایدن بوده است، اما از آنجایی که بایدن دیگر کاندیدای انتخابات نیست، به‌طور کنایه‌آمیز از حمایت از کامالا هریس گفت و خنده «واگیردار» او را به‌عنوان یک نکته مثبت مطرح کرد.
پوتین در نشست ولادی‌وستوک درباره ترامپ گفت: «تحریم‌ها و محدودیت‌های بسیاری علیه روسیه وضع شد که هیچ رئیس‌جمهور دیگری پیش از او این کار را انجام نداده بود.»
از پاسخ کنایه‌امیز پوتین که بگذریم، شاید به نظر برسد که ترامپ گزینه ترجیحی کرملین است.
هریس وعده حمایت از اوکراین را داده و به‌نظر می‌رسد که احتمالاً کمک‌های نظامی و اقتصادی دولت بایدن را به این کشور ادامه خواهد داد، در حالی که ترامپ ابراز تمایل به مذاکره برای پایان دادن به درگیری کرده و احتمالاً تحریم‌ها علیه روسیه را لغو خواهد کرد.
علاوه بر این، هریس به‌طور علنی از روسیه در مسائل حقوق بشر به‌ویژه در رابطه با مرگ رهبر مخالفان روسیه، الکسی ناوالنی، در زندان انتقاد کرده و مرگ او را «نشانه‌ای دیگر از بی‌رحمی پوتین» دانسته است. در مقابل، ترامپ وضعیت ناوالنی را با دردسرهای قانونی خودش مقایسه کرده است. 
کامالا هریس مشخص نکرده است که موضع او چه تفاوتی با موضع‌گیری جو بایدن دارد. ایالات متحده تاکنون بیش از 59.5 میلیارد دلار تسلیحات و کمک به اوکراین، از زمان شروع حملات روسیه در سال 2022، ارسال کرده است.
جامعه اطلاعاتی ایالات متحده در ژوئیه 2016 پوتین را به مداخله در انتخابات با هدف کمک به ترامپ برای شکست رقیب دموکرات او یعنی هیلاری کلینتون متهم کرد. اطلاعات آمریکا همچنین مدعی شد که روسیه در انتخابات 2020 نیز دخالت کرده است.
پوشش رسانه‌های دولتی روسیه از انتخابات نیز نشان می‌دهد که کرملین انتخاب دونالد ترامپ را ترجیح می‌دهد، اما به نظر می‌رسد که ساکنان مسکو در ترجیحات خود اختلاف نظر داشته باشند.
کشورهای عرب خاورمیانه
حمایت قوی دولت بایدن از اسرائیل در طول جنگ غزه باعث نارضایتی گسترده دولت‌ها و جوامع عربی شده است. بسیاری در منطقه موقعیت فعلی ایالات متحده را برای ثبات منطقه مضر می دانند.
از یک سو، ترامپ در دوره اول ریاست جمهوری خود یک «رویکرد معاملاتی» در پیش گرفت و عادی سازی روابط اسرائیل با کشورهای عربی مانند امارات و بحرین را از طریق توافقنامه ابراهیم تسهیل کرد. اما از سوی دیگر، با انتقال سفارت آمریکا از تل‌آویو به بیت‌المقدس در سال 2017، سیاست‌های او باعث افزایش نارضایتی در جهان اسلام شد.
در مجموع، تمایل ترامپ به کاهش دخالت نظامی آمریکا در مناقشات جهانی از سوی برخی از کشورهای عرب منطقه ترجیح داده می شود.