پیام آذری -
سالی که گذشت برایم پر بود از به‌دست آوردن اتفاقات و آدم‌هایی که برایم بسیار با‌ارزشند اما از طرفی دیگر بسیاری موارد از دست داده داشتم؛ از مهم‌ترین و عمیق‌ترین‌شان که پدرم بود تا از دست دادن دوستان صمیمی‌ام که همه‌شان برایم یادآور این موضوع هستند که جز در لحظه جاری، به آن چیزهایی که دارم و به‌دست می‌آورم دل نبندم که دل‌بستن به هر چیز جز وجود خودم؛ غیر از افسوس برایم حسی نخواهد داشت و جز طمع، چیز دیگری را دروجود دلم نخواهد کاشت.در مورد«از دست دادن» بسیار سخن گفته‌ام اما این به معنای فراموشی نیست؛ زندگی یعنی به یاد آوردن و به یاد آورده شدن مانند همین کلماتی که روی صفحه نقش بسته و نشانه‌ای از پدرم است؛ نشانه‌ای از من که به یاد او هستم و خواهم بود.