چاپ

پیام آذری - به گزارش ، دونالد ترامپ در کارزار تبلیغاتی خود وعده داده که تولید نفت از میادین داخلی را آزاد کرده و زمین ها و آب های فدرال بیشتری را برای حفاری واگذار کند. او اعلام کرده که افزایش تولید نفت و گاز، تورم را کاهش داده و امنیت انرژی به ارمغان می آورد.
در مقابل، کامالا هریس سیاست های خود را با ادامه رویکرد تمرکز و اولویت دهی بر محیط زیست دولت بایدن هماهنگ کرده که اهداف زیست محیطی را نسبت به توسعه انرژی مهمتر می داند.
بیشتر بخوانید: اخبار روز خبربان
تلاش اخیر هریس برای تعدیل دیدگاه های پیشین نظیر عقب نشینی در مورد ممنوعیت فرکینگ نتوانست در صنعت نفت و گاز ب دلیل سوابق او به‌عنوان معاون رئیس‌جمهور، سناتور و دادستان کل کالیفرنیا اطمینان ایجاد کند.
پای شیل نفت در میان است
رونق صنعت شیل ایالات متحده در 15 سال گذشته، این کشور را به بزرگترین تولیدکننده نفت و گاز و صادرکننده بزرگ جهان تبدیل کرد و اقتصاد را از نفوذ اوپک و روسیه دور کرد.
رشد میزان تولید نفت در ایالات متحده آنقدر قدرتمند بوده است که اوپک مجبور شده تولید خود را برای حمایت از قیمت جهانی نفت کاهش دهد. با این حال، این استقلال انرژی که به سختی به دست آمده است در معرض خطر است، اگر واشنگتن تولید داخلی را همزمان با تغییر در ساختار بازار جهانی طلای سیاه کاهش دهد.
اداره اطلاعات انرژی در گزارش اخیر خود نشانه هایی از این کاهش سرعت را مطرح کرده است. انتظار می رود تولید گاز طبیعی این کشور در سال 2024 میلادی اندکی کاهش یابد که اولین کاهش سالانه در بیش از 20 سال گذشته، به استثنای دوره همه گیری در سال 2020 میلادی است.
در بخش نفت نیز شاهد رشد 320 هزار بشکه ای تولید روزانه در سال 2025 میلادی خواهیم بود که در مقایسه با دو دهه اخیر ناچیز است.
روند تولید نفت آمریکا
به هر حال، این کندی تا حدودی اجتناب ناپذیر بوده است. صنعت شیل در حال بلوغ است و شرکت‌ها در حال کسب سود در پربازده‌ترین دوره فعالیت خود هستند.
با این حال، کاهش سرمایه‌گذاری در حال حاضر این کاهش را بدتر کرده و به صورت بالقوه، ممکن اسا بار دیگر ایالات متحده را به روزهایی باز‌گرداند که رویدادهای ژئوپلیتیکی در خارج از کشور به ویژه خاورمیانه، قیمت‌های انرژی را در تابلوی پمپ بنزین تعیین می‌کردند.
سیاست گذاران باید به خاطر داشته باشند که فقط 15 سال پیش، تولید نفت ایالات متحده حدود 5 میلیون بشکه در روز بود و این کشور را در برابر زیاده خواهی های اوپک آسیب پذیر کرده بود. امروز بیش از 13 میلیون بشکه در روز نفت تولید می کنیم، اما این موفقیت را نباید ساده انگاشت.
سوابق انرژی کامالا هریس علایم نگران کننده ای را نشان می دهد. دولت فعلی فروش و اجاره جدید زمین ها برای حفاری را کند یا مسدود کرده است، ادغام ها را به تاخیر انداخته و شرکت های انرژی را به خاطر سودشان مورد انتقاد قرار داده است.
به علاوه، تاییدیه مربوط به ساخت پایانه های جدید صادرات گاز طبیعی مایع (ال ان جی) را متوقف کرده است. عرضه پرشتاب ال ان جی نه تنها برای متعادل کردن بازارهای گاز ایالات متحده، بلکه برای کمک به دولت های اروپایی برای کاهش اتکای خود به گاز روسیه ، حیاتی است.
هریس هنوز توضیح نداده است که آیا همانند جو بایدن به سنگ اندازی در مسیر توسعه ال ان جی ادامه می‌دهد یا خیر. اقدامی که تولیدکنندگان را در مورد سرمایه‌گذاری‌های آینده، نامطمئن ساخته است.
صنعت نفت و گاز به شدت به سرمایه گذاری مداوم برای جبران کاهش شدید تولید - به ویژه در سال های اولیه بازدهی یک چاه - وابسته است. بدون حفاری تکمیلی، تولید گاز طبیعی می‌تواند در سال‌های آینده کاهش بیشتری پیدا کرده و منجر به کاهش عرضه، قیمت انرژی بالاتر برای مصرف‌کنندگان و رشد اقتصادی کندتر شود.
فراتر از اقتصاد داخلی، کاهش تولید، اقتصاد آمریکا را تضعیف خواهد کرد و بار دیگر شاهد نفوذ ژئوپلیتیک با انتقال قدرت به تولیدکنندگان خارجی در خاورمیانه و روسیه خواهیم بود.
تفاوت نگاه نفتی ترامپ و هریس
در حالی که هریس در کارزار انتخاباتی خود جزئیات کمی در مورد سیاست انرژی دولتش ارائه کرده، اما سوابق شغلی او گویای این موضوع است.
به عنوان دادستان کل کالیفرنیا، او بارها شرکت‌های نفت و گاز را تعقیب قضایی کرد و به عنوان معاون رئیس‌جمهور، به هدایت سیاست‌هایی که توسعه سوخت‌های فسیلی داخلی را منع می‌کرد، کمک کرد.
تمرکز او به عنوان رئیس جمهور احتمالاً تکرار اولویت دولت بایدن برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ایالات متحده تا سال 2030 به نصف و رسیدن به انتشار خالص صفر تا اواسط قرن جاری است. با این حال، این سیاست آب و هوایی باعث تسریع کاهش تولید داخلی و واگذاری زمین بازی به تولیدکنندگان انرژی در خارج از کشور می شود.
کسانی که منتظر شفافیت بیشتر هریس در مورد سیاست های انرژی او هستند، باید بدانند که اقدامات او قبلاً موضعش را روشن کرده است.
در سال‌های آینده، واشنگتن نیازمند سیاست‌های متفکرانه انرژی است که اهداف زیست‌محیطی را با واقعیت‌های اقتصادی متعادل کند. بدون تولید داخلی قوی، آمریکایی ها می توانند شاهد بازگشت به آسیب پذیری انرژی در گذشته باشند.
تصمیمات اتخاذ شده توسط رئیس جمهور بعدی تعیین خواهد کرد که آیا ایالات متحده از نظر انرژی قدرتمند و خودگفا باقی می ماند یا یک بار دیگر کنترل بازار انرژی خود را در اختیار قدرت های خارجی قرار می دهد.
نویسنده: دن ابرهارت
منبع: FORBES
مترجم: محسن داوری