چاپ

پیام آذری -

روز ولادت مولای متقیان امیرالمؤمنین حضرت علی(ع) در سال‌های اخیر، با عنوان روز مددکار اجتماعی شناخته شده است. حضرت ابوتراب اسوه ایثار خالصانه و خدمت‌رسانی به محرومان در عین حفظ شأن و کرامت آنان بوده و به این دلیل، بهترین الگو برای دغدغه‌مندان خدمت‌رسانی به محرومان، به‌ویژه مددکاران اجتماعی است.
مددکاری، در فرهنگ ملّی و دینی ما سابقه‌ای طولانی دارد و در همه دوران‌ها در کنار سایر ارکان یاری‌رسان مثل پزشکان، پرستاران، امدادگران و ... افرادی نقش مددکار را ایفا نموده و با تأسی به سیره معصومین، به‌ویژه مولای متقیان حضرت امام علی(ع) ضمن توجه به شأن و کرامت عالی افراد آسیب‌دیده، برای توانمندسازی ایشان تلاش کرده‌اند.
مددکاران اجتماعی یکی از عناصر مؤثر در تحول نظام خدمات اجتماعی ایران، به‌ویژه بعد از پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی بوده‌اند که با توجه به نفوذ و گسترش فعالیت‌های مددکاری در همه سطوح، ارائه خدمت به افراد نیازمند و آسیب‌دیده و مأموریت قانونی این دستگاه در حوزه آسیب‌های اجتماعی، لازم است به تبیین نقش مددکاری پرداخته شود.
ماهیت بین رشته‌ای مددکاری اجتماعی در بین سایر مشاغل یاریگرانه دیگر، موجبات هم‌افزایی، افزایش بهره‌وری، اثربخشی، هماهنگی و وحدت رویه در نظام ارائه خدمات اجتماعی را فراهم می‌نماید. همچنین تأکید بر شیوه مدیریت مورد بحث در مددکاری اجتماعی، در شرایط محدودیت منابع و تعدد و پیچیدگی نیازها، امکان دستیابی به توانمندسازی و خوداتکایی با بهر‌ه‌گیری از ظرفیت‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی فرد نیازمند را فراهم می‌نماید.
علاوه بر آن، از دیگر ویژگی‌های منحصر به فرد مددکاری اجتماعی، که آن را از سایر مشاغل یاریگرانه متمایز می‌کند، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1- سطح مداخله مددکاران اجتماعی، فردی، گروهی و اجتماعی است؛ یعنی مددکاران، فرد آسیب‌دیده را در مجموعه خانواده و جامعه محل زندگی مورد بررسی و تحلیل قرار داده و با مشارکت همه اجزاء، برای رسیدن به توانمندی، برنامه‌ریزی می‌نمایند.
2- مددکاران از طریق اعتمادسازی، بسیج منابع و حساس‌سازی در تلاشند تا جوامع را نسبت به مسائل خود دغدغه‌مند کرده و پس از تجزیه و تحلیل مسائل، بسیج منابع و رهبری فعالانه و مشارکت‌جویانه، برای حل مسائل جامعه خود، به آنان یاری رسانند، حد غایی خدمت‌رسانی از نظر مددکاران اجتماعی، توانمندسازی است؛ به‌عبارتی دیگر هدف در مددکاری اجتماعی، استقلال، توانمندسازی، خودکفایی و خودراهبری افراد، گروه‌ها و جوامع است.
توجه به ظرفیت بی‌نظیر مددکاری اجتماعی در ارائۀ خدمت به اقشار مختلف جامعه، به‌ویژه نیازمندان و افراد در معرض آسیب، موجبات افزایش سرمایه اجتماعی، نشاط و پویایی جامعه را فراهم می‌آورد. مددکار اجتماعی توانایی به کارگیری مؤلفه‌های شفقت و دلسوزی در کنار جدیت، مطالبه‌گری و مشارکت‌جویی را در ارتباط با مراجعین، خانواده، جامعه محلی و نهادهای مردمی و دولتی متولی ارائه خدمات دارد.
امروزه با توجه به تعدد، تنوع و پیچیده‌تر شدن مسائل فردی و اجتماعی و نیاز به بهره‌گیری از ظزفیت مددکاران در مواجهه با مسائل مختلف، باید برای تربیت مددکاران تخصصی در زمینه کودک، خانواده، آسیب‌های اجتماعی، افراد دارای معلولیت و ... همت گمارد و برای ارتقای شغلی و افزایش مددکاران شاغل گام‌های جدی‌تری برداشت.
4 بهمن 1402 14:43
کد خبر : 333,402
نظرات بینندگان