بزرگنمايي:

پیام آذری - جمعی از دانشمندان چینی چگونگی تاثیر پیری بر عضلات را کشف و راهی برای آهسته کردن این روند پیدا کردند.
به گزارش ایسنا، دانشمندان ارشد این پژوهش، لیو گوانگهویی از موسسه جانورشناسی در آکادمی علوم چین و وانگ سی از بیمارستان ژوان وو در دانشگاه کپیتال مدیکال اظهار کردند: «پروتئین سیرتونین 5» (SIRT5) با افزایش سن نقش کلیدی در حفظ سلامت عضلات دارد.
آنان بررسی کردند، چگونه این پروتئین که گاهی اوقات «پروتئین طول عمر» نامیده می‌شود، به محافظت از عضلات در برابر پیامدهای ناشی از افزایش سن کمک می‌کند؛ زمانی که عضلات به‌طور طبیعی حجم و قدرت خود را از دست می‌دهند. این مورد می‌تواند منجر به پیامدهای جدی سلامتی مانند مشکل در راه رفتن، خطر بیشتر زمین خوردن و احتمال بیشتر ابتلا به بیماری‌های مزمن شود.
در حال حاضر میلیون‌ها نفر تحت تاثیر این مشکل قرار دارند اما درمان‌های کمی برای بررسی مستقیم پیری عضلات وجود دارد. عضلات علاوه بر حرکت، در نحوه پردازش انرژی بدن نیز نقش مهمی ایفا می‌کنند، بنابراین قوی نگه داشتن آنها فقط برای تناسب اندام حائز اهمیت نیست، بلکه برای سلامت کلی و مستقل بودن در سنین بالاتر ضروری است.
دانشمندان از «مدل نخستی‌ها»، برای بررسی چگونگی تغییر ماهیچه‌های اسکلتی با افزایش سن استفاده کردند. آنان چندین نشانه معمولی از پیری عضلانی ازجمله فیبرهای عضلانی کوچکتر، تغییرات در انواع فیبرهای عضلانی موجود، افزایش التهاب و سلول‌های بنیادی عضلانی کمتر که برای ترمیم عضلات آسیب‌دیده مورد نیاز هستند را یافتند.
یکی از مهمترین یافته‌های این پژوهش، کشف کاهش بیشتر سطح «پروتئین سیرتونین 5» در بافت عضلانی است. دانشمندان برای درک مهم بودن این کشف، به بررسی نحوه تعامل «پروتئین سیرتونین 5» با پروتئین دیگری به نام TBK1 پرداختند که به‌عنوان محرک التهاب در بدن شناخته شده است.
آنان دریافتند که «پروتئین سیرتونین 5» به کنترل TBK1 کمک می‌کند و این عملکرد با حذف یک نشانگر شیمیایی به نام گروه سوکسینیل از TBK1 انجام می‌شود که TBK1 را از فعال کردن مسیرهای التهابی باز می‌دارد. بدون «پروتئین سیرتونین 5» کافی، TBK1 فعال‌تر و منجر به التهاب بیشتر و پیری سریع‌تر عضلات می‌شود. آنان بعد از درک این مورد، فراتر رفتند و نوعی ژن‌درمانی با استفاده از یک لنتی ویروس - نوعی ویروس که اغلب در تحقیقات پزشکی استفاده می‌شود - ایجاد کردند تا نسخه‌های اضافی از «ژن سیرتونین 5» را به عضلات موش‌های مسن تحویل دهند.
دانشمندان به نتایج چشمگیری دست یافتند؛ موش‌هایی که این درمان را طی پنج هفته دریافت کرده بودند، عملکرد جسمی قوی‌تر، فیبرهای عضلانی بزرگ‌تر، سطوح کمتر التهاب و فعالیت ژن‌های جوان‌تر را نشان دادند. این نتایج بیان کرد که افزایش سطح «سیرتونین 5» می‌تواند برخی از اثرات پیری عضلات را معکوس کند.
نکات مهم
این پژوهش، دیدگاه‌های مهم جدیدی در مورد اینکه چرا عضلات ما با افزایش سن ضعیف می‌شوند و برای جلوگیری از آن چه باید کرد، ارائه کرده است. یافته کلیدی پژوهش کنونی این است که «پروتئین سیرتونین 5» می‌تواند در تعامل با پروتئین دیگری به نام TBK1، التهاب مضر در عضلات پیر را مسدود کند و بدون «پروتئین سیرتونین 5» کافی، فعالیت TBK1 افزایش می‌یابد و در نتیجه سرعت آسیب و از دست دادن عضلات بیشتر خواهد شد.
دانشمندان با بازگرداندن سطح «پروتئین سیرتونین 5» از طریق ژن‌درمانی، توانستند التهاب را کاهش دهند و سلامت عضلانی را در موش‌های مسن بهبود ببخشند. این یافته‌ها هیجان‌انگیز هستند، زیرا نشان می‌دهند که روزی ممکن است بتوانیم از درمان‌های مشابهی برای کمک به انسان‌ها برای حفظ قدرت بدنی و فعال ماندن خود با افزایش سن استفاده کنیم، در حالی که این نتایج امیدوارکننده هستند، مهم است به یاد داشته باشید که ژن‌درمانی بر روی موش‌ها و نه افراد آزمایش شده است.
بر اساس نتایج تحقیق منتشر شده در سایت ساینس، تحقیقات بیشتری لازم است تا دریابیم که این درمان برای انسان‌ها، به‌ویژه افراد مسن، بی‌خطر و موثر است یا خیر. دانشمندان همچنین باید در مورد نحوه رفتار «پروتئین سیرتونین 5» در بافت‌های مختلف موارد بیشتری بدانند و عوارض احتمالی جانبی آن را بهتر درک کنند. با این حال، این تحقیق گامی بزرگ در مبارزه با کاهش عضلانی ناشی از افزایش سن است و بر توضیح دلیل اصلی پیری ماهیچه‌ها، راه‌های جدیدی را برای درمان یا حتی پیشگیری از این مشکل فراهم می‌کند. اگر نتایج پژوهش‌های آینده این نتایج را تایید کند، درمان‌های مبتنی بر «پروتئین سیرتونین 5» می‌تواند امیدی برای میلیون‌ها نفر باشد که در زندگی آینده خود با ضعف و از دست دادن عضلانی روبرو هستند.
نتایج این پژوهش در نشریه Nature Metabolism منتشرشده است.