بزرگنمايي:

پیام آذری - خسرو شکیبایی روز تولدش را دوست داشت، نه تنها به این دلیل که تولدش در هفتمین روز بهار اتفاق افتاده بود و در فرهنگ ما «هفت»، عدد مقدس است و بهار هم که جای خود دارد، او روز تولدش را دوست می‌داشت که همزمان با روز جهانی تئاتر بود.

امروز، هفتم فروردین سال 1404 برابر است با هشتاد و یکمین زادروز خسرو شکیبایی، بازیگری که حالا سال‌هاست جایش خالی است اما زادروز او در روز هفتم فروردین بهانه‌ای است تا همیشه در سرآغاز سال و بهار به یادش باشیم.
نسل ما این بخت را نداشت تا بازی درخشان او را روی صحنه تئاتر ببینیم اما او خیلی پیش از آنکه «هامون» سینما شود یا «مراد بیگ»ِ «روزی روزگاری» یا «رضا»ی «خانه سبز» باشد، در تئاتر خوش درخشیده بود و با اینکه مشغولیت‌هایش در سینما و تلویزیون، فرصت نداد تا دوباره روی صحنه برود اما در معدود گفتگوهایی که داشته، از عشق و خاطرات خوشش در تئاتر سخن گفته است.
او که در دوران کودکی شیفته سینما شده بود، فعالیت هنری را با دوبله و تئاتر آغاز کرد و به جای بسیاری از نامداران سینمای جهان صحبت کرد. استادان فن بیان می‌دانند که ادای درست «سین» و «شین» در کار بازیگری چه فوت و فن مهمی است، اما «سین» و «شین» این بازیگر که می‌زد، نه تنها نقطه ضعفی نبود بلکه او آن را به نقطه قوت خویش تبدیل کرد و این چنین شد که در تئاتر ماند و سال‌ها عضو گروه هنر ملی بود و در کنار دیگر نام‌آوران این گروه و زیر نظر عباس جوانمرد، موسس این گروه هنری که خود از بزرگان تئاتر کشور بود، فعالیت کرد.
در دوره فعالیت او، روز جهانی تئاتر مانند حالا این چنین رونق نداشت با این همه بازیگر مورد نظر ما روز تولد خودش را دوست می‌داشت که همزمان با روز جهانی تئاتر است. شاید این هم از بخت‌یاری‌های او بود که 27 مارس همزمان شده بود با هفتمین روز بهار در کشور ما و برای او که عاشق بهار بود و شعر و تئاتر، چه تقارن زیبایی!
همین چند سال پیش هم که تابلوی خیابان ماه ـ حد فاصل خیابان صبای جنوبی و ولیعصر» را به نام «خسرو شکیبایی» زدند، پسرش «پوریا» خوشنود بود که خیابانی به نام پدرش شده که نبش خانه تئاتر است و در نزدیکی مجموعه تئاتر شهر.
پسر جوانش خوب می‌دانست که دوری از صحنه، عشق به تئاتر را در دل پدر کمرنگ نکرده و چه بسا که این دوری، خاطرات خوش ایام جوانی را بر صحنه تئاترهایی چون «شب بیست و یکم»، «بیا تا گل برافشانیم»، «شاهزاده و گدا» و ... برایش جاندارتر هم کرده بود.
در همین «شاهزاده و گدا» بود که داریوش مهرجویی او را برای بازی در نقش حمید هامون انتخاب کرد و خسرو شکیبایی شد «هامون» سینمای ما و این «هامون» نه او را رها کرد و نه ما را و شد یادگاری از خاطرات جمعی ما؛ خاطره‌ای که حالا رنگی از دلتنگی دارد برایمان.
امروز، روز جهانی تئاتر است. پیام‌های بسیاری به این مناسبت مخابره شده است، هر ساله بزرگانی در تئاتر دنیا درباره تاثیر تئاتر و اجتماع سخن گفته‌اند و نوشتارهایی منتشر کرده‌اند، در کنار همه اینها یاد بازیگری که در تئاتر و سینما عاشقی کرد و دیوانه شعر و بهار بود، برای ما مردمان ایران زمین، لذتی دیگرگونه دارد.