بزرگنمايي:

پیام آذری - به گزارش "ورزش سه"، علی‌اکبر استاد اسدی از چهره‌های حاضر در تیم ملی در مسیر صعود به جام جهانی فرانسه بود. او که در بازی تیم 98 و منتخب استقلال و پرسپولیس غایب بود، دلیل این غیبت را مشکلات مربوط به دریافت مرخصی از محل کارش در شهرداری تبریز عنوان کرد. استاد اسدی در این گفت‌وگو درباره این بازی، مقایسه نسل‌ها، تومیسلاو ایویچ و کریم باقری صحبت کرده است.
این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید:
* در افتتاحیه دوباره ورزشگاه آزادی و بازی تیم 98 مقابل منتخب استقلال و پرسپولیس حضور نداشتی. دلیلش چه بود؟
یکی دو هفته قبل از این بازی، باشگاه پیکان و رسول خطیبی تورنمنت سه‌جانبه‌ای تدارک دید که من آمدم و همراه تیم 98 بودم. به همین دلیل دیگر نتوانستم مرخصی بگیرم تا دوباره به تهران بیایم و کنار تیم باشم. البته مسئولان شهرداری همیشه با من همکاری کرده‌اند و باید از آن‌ها تشکر کنم.
* اما در مشهد هم نبودی.
آنجا هم نشد بروم. برف بود و پرواز به سختی گیر می‌آمد. ان‌شالله در بازی‌های بعد می‌آیم و برای تیم 98 بازی می‌کنم. ضمن اینکه یک سال مانده تا بازنشسته شوم و باید متعهد باشم.
* میان بازیکنان تیم 98، جای تو خالی بود و خیلی به چشم آمد.
تهامی بود و جای مرا پر کرد. شنیدم باز هم گفته فوتبالیست روی دست من نمی‌آید.
* دقیقاً.
راست می‌گوید خب. واقعاً خوب بود و فراموش‌ناشدنی. متأسفانه او هم مثل من در شهر خودش غریب است. الان در تبریز به امثال ما تیم نمی‌دهند، آن‌وقت مربی چند ده میلیاردی می‌آورند. ارزشی برای خودی‌ها قائل نیستند.
* الان در فوتبال فعالیتی نداری؟
می‌خواستم مدرسه فوتبال بزنم اما گفتند الان نمی‌شود. قبول نکردند و مجوز ندادند. روزگار است دیگر، اشکالی ندارد.
* هنوز هم تمرین می‌کنی و آماده‌ای؟
من در بخش ورزش شهرداری تبریز مشغول هستم و این امکان برایم وجود دارد که هر روز وزنه بزنم و از امکانات استفاده کنم.
* یعنی هنوز همان وزنه‌هایی را می‌زنی که باعث تعجب تومیسلاو ایویچ شد؟
(می‌خندد) شما از کجا می‌دانید؟ یادش به‌خیر، چه زود گذشت.
* خاطره‌اش را تعریف می‌کنی؟
من 180 کیلو پا می‌زدم. ایویچ وقتی دید، تعجب کرد و گفت دیگر نمی‌خواهد بدنسازی کنی. آن زمان واقعا وزنه سنگینی بود. من اما به این وزنه‌ها عادت کرده بودم. خدا رحمت کند ناصرخان حجازی را. او در ماشین‌سازی به من می‌گفت سالن وزنه نرو، چون نیازی به بدنسازی نداری. من از فرط علاقه، بدون اطلاع او جیم می‌شدم، به سالن می‌رفتم و وزنه می‌زدم.
* الان بازی می‌کردی، قیمت‌ات چقدر بود؟
نمی‌شود قیمت گذاشت اما الان بازیکنان ملی‌پوش حدود 40، 50 میلیارد می‌گیرند. من هم اگر الان بازی می‌کردم، همین مبلغ را می‌گرفتم.
* درباره هم‌شهری و هم‌بازی قدیمی‌ات، کریم باقری هم صحبت کنیم. نظرت درباره سرمربیگری او چیست؟
کریم خودش نمی‌خواهد سرمربی شود، وگرنه خیلی چیزها در چنته دارد. با شناختی که از کریم دارم، می‌دانم اگر سرمربی بماند اذیت می‌شود. او باید همیشه کنار پرسپولیس باشد اما خودش می‌خواهد به عنوان دستیار به همکاری‌اش ادامه دهد.
* سوال پایانی درباره مقایسه نسل‌ها است. خودم اعتقادی به این مقایسه ندارم اما چون سوژه این روزهای فوتبال ایران است، از تو می‌پرسم. شما بهتر بودید یا نسل فعلی؟
تیمی که بهتر است را همه می‌شناسند؛ دیگر نیازی نیست من حرفی بزنم. فقط باید چند نکته را بگویم. آیا الان مثل کریم باقری داریم؟ شبیه به مهدوی‌کیا و خداداد چطور؟ در این نسل، مهدی طارمی، سردار آزمون و علیرضا جهانبخش توانسته‌اند افتخار ایران باشند اما وقتی می‌خواهیم مقایسه کنیم، باید کلی حرف بزنیم. مردم برای تمام نفرات تیم 98 احترام قائلند و آن‌ها را از صمیم قلب دوست دارند. همین برای جواب به سوال شما کافی است.