بزرگنمايي:

پیام آذری - روزنامه اینترنتی فراز در گزارشی به نقد و بررسی فیلم «لولیتا خوانی در تهران» با بازی «گلشیفته فراهانی» و «زر امیرابراهیمی» پرداخته است.

در بخشی از این گزارش می‌خوانید: چند بازیگر و یک نویسنده‌ی ایرانی با گروهی اسرائیلی قرارداد بسته و همراه شده‌اند تا فیلم «لولیتا خوانی در تهران» ساخته شود و دست در دست اسرائیلی‌ها روی فرش قرمز قدم بزنند. اکران چنین فیلمی با چنین ترکیب بازیگران و سازندگانی، در این مقطع تاریخیِ حساس فراتر از یک رخداد هنری و سینمایی است.
فراهانی قبلا در فیلم سرپناه با ریکلیس همکاری کرده بود؛ آن فیلم تصویری مثبت و متعهد از موساد نشان می‌دهد که برای نجات جان خبرچین لبنانی خود برایش جراحی پلاستیک ترتیب می‌دهد و محافظ شخصی می‌گذارد! در مقابل تصویری نادرست از اعضای حزب‌الله لبنان می‌سازد.
این بار هم گلشیفته فراهانی، زهرا (زر) امیرابراهیمی و سایر بازیگران ایرانیِ «لولیتا خوانی در تهران»، در همکاریِ بی‌دریغ با تهیه‌کننده و کارگردان اسرائیلی، امتیاز و فرصتی طلایی به سیاست‌مداران تقدیم کرده‌اند تا از آن برای آماده کردن ذهن مخاطبان و تماشاگران و زمینه‌چینیِ رسانه‌ای برای جنگ با ایران استفاده کنند. مروری بر کارنامه‌ی بازیگران نشان می‌دهد حضور‌شان در این فیلم و در این برهه‌ی زمانی، با پیش‌زمینه‌ی قبلی و بر اساس رزومه‌ی کاری و حرفه‌ایشان بوده است.
گلشیفته فراهانی اولین بازیگر ایرانی نبود که به خواسته‌ی خود یا به اجبار مهاجرت کرد و ساکن آن سوی مرزها شد ولی تقریبا هیچ کدام از بازیگران زن و مرد ایرانی که پیش یا پس از او کشور را ترک کردند، به شهرت و موفقیت حرفه‌ای فراهانی دست نیافتند. شهره آغداشلو و سوسن تسلیمی از بازیگران قدیمی‌ و زهرا امیرابراهیمی و شبنم طلوعی جزو بازیگران هم‌دوره‌ی فراهانی نام‌های پرتکرار و آشناتری هستند که پس از مهاجرت به فعالیت حرفه‌ای خود ادامه دادند و شناخته شدند.
گلشیفته شاید به‌نوعی خوش‌شانس‌ترین بازیگر ایرانی بود ولی موفقیت و دیده شدنش نه فقط به دلیل استعداد بازیگری و سابقه‌های سینمایی و هنری، بلکه به خاطر چهره‌ی کاملا شرقی‌‌اش نیز هست. گلشیفته فراهانی حتی در زندگی شخصی و حرفه‌ایِ پس از مهاجرت، مسیر مطلوب و آشنای مخاطب اروپایی و آمریکایی را طی کرد: ابتدای شروع فعالیت در سینمای فرانسه جلوی دوربین برهنه شد تا کارش مقابله‌ای نمادین و همچنان مبتنی بر کلیشه‌ی غربی با وضعیت زنان خاورمیانه باشد.
پس از بازی در چندین فیلم و شهرت گرفتن در سینما، با فعالیت در شبکه‌های اجتماعی و حضور در جمع اپوزسیون، تصویر مبارز سیاسی را هم از خود ساخت. همه چیز همان شد که باید باشد: ممنوع‌الخروجی، مهاجرت، آزادی اعطاییِ در فرانسه، مبارزه نمادین با اسارت زن شرقی، موفقیت در دنیای آزاد، بلند کردن پرچم مبارزه برای کشور مبدأ و مردمانش! و پکیج زن شرقی آزاد شده آماده است!
حالا فیلمی روی پرده می‌رود که تصویری خشن، ضد فرهنگ، ضد هنر و ضد انسانی از ایران و ایرانیان نمایش می‌دهد.تماشاگر در «لولیتا خوانی»، ایران را کشوری می‌بیند که حتی کتاب خواندن در آن جرم است و سخن گفتن با مردان و سیاست‌مداران غیرممکن یا کاملا بی‌فایده خواهد بود. طبیعی است که مخاطب غربی نتیجه بگیرد چاره‌ای جز حمله‌ی نظامی و جنگ با چنین مردمانی وجود ندارد!
گلشیفته فراهانی، زر امیرابراهیمی و سایر بازیگرانِ ایرانی «لولیتا خوانی در تهران» دست در دست گروه اسرائیلی گذشته‌اند تا چشم و ذهن مخاطب آمریکایی و اروپایی را برای حمله به ایران آماده سازند!