بزرگنمايي:

پیام آذری - به گزارش سرویس بین الملل تابناک، مجله فارن افرز در مقاله ای با قلم «جفری آ. فریدمن» نوشت: در آستانه انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحده آمریکا در سال 1992 بین «بیل کلینتون» و «جورج اچ دبلیو بوش»، استراتژیست مبارزات انتخاباتی کلینتون جمله معروفی را ابداع کرد: در انتخابات آمریکا اقتصاد مهم است و این احمقانه است.
بر اساس این منطق، انتخابات ریاست‌جمهوری با مسائل مهم سیاست داخلی نه سیاست خارجی تعیین می شود . نظرسنجی‌های اخیر به نظر می‌رسد که بینش کارویل را تایید می‌کند: طبق گزارش شورای امور جهانی شیکاگو، تقریباً 60 درصد از رای‌دهندگان آمریکایی می‌گویند که اقتصاد و تورم تا حد زیادی بر انتخاب آنها در نوامبر تاثیر گذار است، در حالی که کمتر از 20 درصد جنگ‌های جاری در اوکراین و غزه را تاثیر گذار می دانند.
با این حال تاریخ نشان می دهد که سیاست خارجی ارتباط زیادی با مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری در آمریکا دارد. حتی اگر رای دهندگان اهمیت محدودی برای مسائل سیاست خارجی قائل شوند، می خواهند مطمئن شوند که نامزدها برای خدمت به عنوان فرمانده کل کشور مناسب هستند. به ویژه آمریکایی ها بر این باورند که داشتن یک رهبر قوی که در هنگام به چالش کشیدن دشمنان ثابت قدم باشد، بسیار مهم است.
زمانی که نظرسنجی‌ها از آمریکایی‌ها می‌خواهند مهم‌ترین مشکلات پیش روی کشور را شناسایی کنند، به ندرت به مسائل خاص سیاست خارجی اشاره می‌کنند. به نظر می رسد این مهم از این ایده حمایت می کند که سیاست خارجی در سیاست ریاست جمهوری آمریکا اهمیت چندانی ندارد. مواضع کاندیداها نیز در مورد مسائل بین‌المللی مورد توجه رأی‌دهندگان در هنگام ارزیابی این که کدام حزب می‌تواند فرمانده کل مؤثرتر باشد، نیست.
برای مثال در طول مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری 2020، هنگامی که از رای دهندگان خواسته شد توضیح دهند چرا فکر می کنند «جو بایدن» یا «دونالد ترامپ» در مدیریت سیاست خارجی بهتر عمل می کنند، اکثر آنها به ویژگی های شخصی نامزدها اشاره می کردند - سرسختی، قاطعیت و تیزبینی ذهنی، در میان دیگران - نه توصیف مواضع سیاستی آنها.
انتخابات 1952 را در نظر بگیرید که در اوج جنگ کره برگزار شد. «دوایت آیزنهاور» نامزد جمهوری خواه، چند روز قبل از اینکه رأی دهندگان به پای صندوق های رای بروند، قول داده بود در صورت انتخاب شدن، به کره خواهد رفت. آیزنهاور توضیح نداد که در کره چه خواهد کرد اما سوابق نظامی آیزنهاور که نیروهای ایالات متحده را در جنگ جهانی دوم به پیروزی رساند و سپس به عنوان ژنرال ارشد ناتو خدمت کرد، به وی اعتبار بی نظیری در مسائل امنیت ملی داد. رای دهندگان به آیزنهاور برای مدیریت بهتر جنگ کره نسبت به رقیب دموکرات خود اعتماد داشتند، حتی اگر مشخص نبود که این نامزدها چگونه جنگ را به گونه ای متفاوت اداره می کنند.
در زمان تشدید تهدیدها، رای دهندگان اهمیت بیشتری برای انتخاب رهبران قوی قائل می شوند. این تمایل برای درک مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری 2024، که در بحبوحه جنگ های عمده در حال انجام در اوکراین و خاورمیانه اتفاق می افتد، مهم است. قاطعیت فزاینده چین در دریای چین جنوبی و جاهای دیگر نیز ایالات متحده را با رقابت قدرت‌های بزرگی مواجه می‌کند که از زمان جنگ سرد تاکنون دیده نشده است.
این که مناظره معاونان هریس و ترامپ با پرسشی درباره ایران آغاز شد، نشان می دهد که آشفتگی کنونی جهانی تا چه اندازه وارد گفتمان سیاسی آمریکا شده است. با این حال حتی در مواقعی که مسائل سیاست خارجی به‌ویژه در سیاست آمریکا برجسته نیست، نامزدهای ریاست‌جمهوری هنوز باید نشان دهند که می‌توانند رهبری قوی در صحنه بین‌المللی داشته باشند.
انتخابات می تواند رؤسای جمهور فعلی را تشویق کند تا شیوه های اجرای سیاست خارجی خود را تغییر دهند. رؤسای جمهوری که خواهان انتخاب مجدد یا مشتاق حمایت از نامزد حزب خود هستند، ممکن است سیاست را بر این اساس تنظیم کنند، صرف نظر از اینکه تغییر رویکرد در خدمت منافع ملی باشد یا خیر.
فشار افکارعمومی گاهی اوقات رؤسای جمهور را مجبور به استفاده از زور می کند. برای مثال در مارس 1972، نیکسون با وجود داشتن تردید شدید در مورد کاربرد نیروی هوایی، به عملیات بزرگ بمباران و مین گذاری برای مقابله با حمله عید پاک ویتنام شمالی مجوز داد زیرا وی فهمید که پاسخ تهاجمی تصویر او را در سال انتخابات تقویت می کند.
اما روسای جمهور نگران این هستند که استفاده از زور در سال انتخابات خطرات سیاسی زیادی را به همراه داشته باشد. با نزدیک شدن به انتخابات سال 1964، لیندون جانسون هنگامی که مشاوران تشدید مداخله نظامی ایالات متحده در ویتنام را توصیه کردند، به مشاور امنیت ملی خود مک جورج باندی گفت: من باید در انتخابات پیروز شوم و سپس شما می توانید تصمیم بگیرید. پس از انتخاب مجدد، جانسون چنین محدودیتی را احساس نکرد و به سرعت اجازه داد یک کمپین بمباران مداوم در فوریه 1965 در ویتنام مستقر شود.
زمانی که روسای جمهور برای انتخاب مجدد نامزد نمی شوند، انتخابات قریب الوقوع همچنان می تواند اهرم روسای جمهور در دیپلماسی جاری را تضعیف کند. ناتوانی بایدن در میانجی‌گری برای توافق آتش‌بس در غزه یا لبنان را می توان بر اساس این منطق توضیح داد.
انتخابات آتی می‌تواند کار حل بحران‌های بین‌المللی را فوری‌تر و دشوارتر کند. در سال 2024، آمریکایی ها تا حدی بر اساس ارزیابی خود از قدرت نامزدها به عنوان رهبر، آرای خود را به صندوق خواهند انداخت.
به نظر می رسد پیشنهاد دونالد ترامپ برای اعمال تعرفه های دو رقمی بر تمامی کالاهای وارداتی، با نگرش رای دهندگان مخالف باشد. اگرچه آمریکایی‌ها در سال‌های اخیر به بسیاری از جنبه‌های جهانی‌سازی آسیب رسانده‌اند، نظرسنجی‌ها به طور مداوم حمایت گسترده‌ای از تجارت آزاد و مخالفت با تعرفه‌های بالاتر را نشان می‌دهند. 
اما سیاست‌های تجاری «اول آمریکا» ترامپ همچنین بر شهرت او به عنوان یک معامله‌گر سرسخت تأکید می‌کند که با کشورهایی مانند چین که از شیوه‌های تجاری ناعادلانه استفاده می‌کنند، مقابله می‌کند. هنگامی که کامالا هریس در مورد تجارت صحبت می کند، وظیفه تنها توضیح دادن به رای دهندگان نیست که چرا تعرفه های ترامپ قیمت ها را برای مصرف کنندگان آمریکایی افزایش می دهد، بلکه همچنین نشان می دهد که می تواند با همان شدت ترامپ از کارگران آمریکایی حمایت کند.
رویکرد ترامپ به جنگ اوکراین نشان می‌دهد که وی اولویت سخت‌گیرانه در سیاست خارجی را درونی کرده است. وی از پرسش‌هایی درباره نحوه مدیریت مناقشه به‌عنوان رئیس‌جمهور طفره رفته است، حتی بارها از گفتن اینکه آیا می‌خواهد کیف در جنگ پیروز شود یا نه، خودداری کرده است. در عوض ادعا می‌کند که اگر در سال 2022 رئیس‌جمهور می شد، روسیه هرگز جرات حمله به اوکراین را نداشت.
چالش اصلی هریس در سیاست خارجی به عنوان یک نامزد این است که نشان دهد وی می‌تواند رهبری قوی ارائه دهد که آمریکایی‌ها از فرمانده کل خود می‌خواهند . نظرسنجی اخیر که توسط مؤسسه امور جهانی انجام شده است نشان می دهد که ترامپ در این سوال که کدام نامزد رهبر قوی تری در روابط بین الملل خواهد بود، هشت امتیاز برتری دارد.
تا کنون، هریس تا حد زیادی این کسری امتیاز را با جنگ‌طلبی مورد بررسی قرار داده است – برای مثال، با ادعای اینکه آمریکایی‌ها باید «کشنده‌ترین نیروی جنگی در جهان» را حفظ کنند و استدلال می‌کند که ترامپ به‌دنبال «آشنایی با ظالمان» است. اگر هریس می‌خواهد رای‌دهندگان را متقاعد کند، ممکن است نیاز باشد جزئیات بیشتری در مورد رویکرد خود به سیاست خارجی ایالات متحده ارائه دهد.
موضوعی که هریس واضح ترین تضاد را با دولت بایدن در مورد آن ترسیم کرده است، انتقاد صریح تر وی از جنگ اسرائیل در غزه است. این رویکرد ممکن است به کسب آرا در ایالت‌های چرحشی مانند میشیگان که دارای جمعیت قابل توجهی از مترقی‌ها و آمریکایی‌های عرب است کمک کند.
با این حال در مقیاس ملی، حمله به رویکرد بایدن در غزه می‌تواند هریس را در معرض این اتهام قرار دهد که وی در حمایت از اسرائیل یا راضی کردن حماس شکست خورده است. بنابراین بهتر است هریس زمینه‌های دیگری را بیابد که در آنها تضادهای سیاست خارجی را با بایدن جلب کند، به‌ویژه در موضوعاتی که نشان می‌دهد وی چگونه در مقابل دشمنان آمریکا ایستادگی می‌کند.
بعید است که تشدید درگیری بین اسرائیل، ایران و نیروهای نیابتی آن به یک جنگ منطقه ای گسترده تر مورد علاقه رای دهندگان باشد.
با این حال بایدن که زمان محدودی از دوره ریاست جمهوری وی باقی مانده است، فاقد اهرم لازم برای پایان دادن به خصومت ها است. در شرایطی که ترامپ از درخواست‌های بایدن برای موافقت اسرائیل با آتش‌بس در غزه انتقاد کرده و قول داده است که اسرائیل «کار را تمام کند»، نخست‌وزیر اسرائیل انگیزه‌ کمی برای تسلیم شدن در برابر فشار برای اعمال خویشتن‌داری دارد. 
در حالی که وی جنگ را در یک جبهه جدید در لبنان گسترش می دهد و به طور علنی حملات مستقیم به ایران را در نظر می گیرد، به نظر می رسد که نتانیاهو منتظر پایان یافتن دوره دولت فعلی در آمریکا است. تلاش‌های هریس برای پل زدن بر دیدگاه‌های متضاد در حزب خود، ترامپ را آزاد می‌گذارد تا وی را به دلیل تنش‌های منطقه‌ای سرزنش کند، بدون اینکه چشم‌انداز روشنی از نحوه برخورد وی با مسائل متفاوت بیان کند.
در نهایت، نگرانی در مورد مسائل داخلی مانند تورم و مهاجرت به طور قطع در رأس ذهن رأی دهندگان در ماه نوامبر باقی خواهد ماند. با این حال در انتخاباتی که احتمالاً با تعداد کمی از آراء در چند ایالت چرخشی تعیین می‌شود، دموکرات‌ها و جمهوری‌خواهان باید برای هر رأیی که می‌توانند به دست بیاورند، دست به کار شوند. خرد متعارف که انتخابات فقط درباره اقتصاد است، شیوه‌ای را که سیاست خارجی می‌تواند انتخابات ریاست‌جمهوری را شکل دهد، تأثیری که انتخابات می‌تواند بر امور بین‌الملل اعمال کند و عواملی که مبارزات انتخاباتی 2024 را شکل داده‌اند، نادیده می‌گیرد.