بزرگنمايي:

پیام آذری - به گزارش منیبان، همه احادیث و احکام اسلامی شرابخواری را گناه کبیره و حرام می دانند . خوردن شراب آثار مضری را در روح و روان و جسم و جان و زندگی دنیوی و اخروی انسان دارد و از لحاظ علمی نهی شده است همچنین این عمل حرام در آیات قرآن و روایات متعددی از پیامبر اکرم (ص) و سایر اهل بیت (ع) مورد نکوهش شدید قرار گرفته است.
در این بخش به بیان حکم نماز شراب خوار می پردازیم .
چرا تا چهل روز نماز شراب خوار مورد قبول خداوند قرار نمی گیرد؟
شراب خوردن در اسلام عملی حرام است که آثار مخرب آن بر اعمال و آداب دینی مانند نماز تاثیر گذاراست. با بررسی حکمت و اسرار نماز در خواهیم یافت که بین جسم و روح نمازگزار ارتباط تنگاتنگی برقرار است زیرا نماز موجب ارتقاء روحی و معنوی، عامل تقرب به ذات اقدس الله و... است اولین و مهم ترین مخرب شراب مربوط به روح و جان آدمی است و نیز چون حقیقت انسان از روح تشکیل شده است بنابراین تاثیر شراب بسیار بیشتر از چیزی است که به نظر می رسد. به دلیل اینکه روح فرد شرابخوار قابلیت درک و استعداد دریافت فیوضات روحانی و معنوی راندارد ، نماز او نیز پذیرفته نیست. در برخی از روایات ، شراب امّ ‌الفساد و مادر تمام گناهان و لغزش ‌ها است.
آثار مخرب شراب بر روح و روان انسان
آیات و فرمایشات معصومین(ع) نیز حکم به حرام بودن شراب داده اند و نماز شرابخوار را تا 40 روز مورد قبول نمی دانند ، اما چنین نیست که اگر کسی شراب بخورد نماز بر او واجب نیست و یا این که نماز از گردن او ساقط می شود بلکه باید بعد از حالت مستی نمازش را بخواند تا حداقل گرفتار عذاب ترک نماز نشود. شراب روح ایمان را متزلزل می‌ سازد و روح ناآرام و بی ‌قرار و بدون اتکاء، هرگز فیض الهی و ارتباط معنوی را درک نخواهد کرد.
هر عبادتی، به خصوص نماز نیاز به اقبال و توجه روح دارد اگر روح نمازگزار استعداد و قابلیت خود را از دست بدهد مانند ظرفی خواهد بود که واژگون در زیر بارش باران قرار بگیرد، مسلما هر قدر هم باران بیاید به داخل ظرف وارونه، داخل نخواهد شد. اما باید بدانید که راه توبه بر روی همه گناهکاران باز است و اگر فرد شرابخور واقعا تصمیم به ترک عمل خود بگیرد و آن را ترک نماید نمازش مورد قبول خداوند است زیرا خداوند توبه کنندگان را دوست دارد.
قبول نبودن نماز شرابخوار از نگاه معصومین
در برخی آیات قرآن کریم و فرمایشات معصومین(ع) حکم حرام بودن شراب وارد شده و در حرمت آن هیچ تردیدی نیست.
در حدیثی می خوانیم :« لَا تُقْبَلُ صَلَاهُ شَارِبِ الْخَمْرِ أَرْبَعِینَ یَوْماً إِلَّا أَنْ یَتُوبَ»
«شخصی که شراب بنوشد تا 40 شبانه‌ روز نمازهایش قبول واقع نمی‌ شود مگر از این گناه کبیره توبه کند».
امام صادق(ع) می‌ فرماید:«کسی که یک جرعه شراب بیاشامد، خدا و پیغمبران و مؤمنین او را لعنت می‌ کنند، اگر به مقداری بخورد که مست شود، روح ایمان از او دور می‌ شود و به جایش روح کثیف شیطانی جایگزین می‌ گردد، پس نماز را ترک می‌ کند و ملائکه او را سرزنش می‌ کنند و خدای تعالی او را خطاب می‌ کند:«ای بنده من کافر شدی، بدا به حال تو». پس امام فرمود:«بدا به حالش، بدا به حالش، به خدا سوگند یک سرزنش الهی از هزار سال عذاب سخت‌ تر است».
روایت امام رضا در مورد شراب خواری:
«شخصی به نام حسین بن خالد می گوید محضر مبارک حضرت رضا(ع) عرض کردم برای ما از پیامبر(ص) روایت شده که فرموده اند:کسی که شراب بیاشامد تا چهل روز نمازش مقبول نیست، آیا این روایت صحیح است؟ حضرت فرمودند:راویان این حدیث راست گفته و حدیث را صحیح نقل کرده اند. عرض کردم:چرا نمازش تا چهل روز مقبول نیست نه کم تر از آن و نه بیش تر حضرت فرمودند:برای این که حق تعالی خلقت انسان را مقدر و معین فرموده با این بیان:وقتی نطفه انسان در رحم مادر قرار می گیرد 40 روز به حال نطفه بعد تبدیل به علقه می شود. تا 40 روز سپس مضغه می شود و 40 روز به این حالت است (و همین طور جلو می رود تا خلقت کامل شود) بنابراین وقتی شخصی شراب می خورد آن شراب 40 روز در بدن او می ماند و تا این زمان که بقایا و ذرات شراب درجوف او باقی است نماز نباید مقبول درگاه الهی واقع شود.