بزرگنمايي:

پیام آذری - این بار، ارگ تبریز با استقامت خود در طول سالیان دراز، در سوگ سید مقاومت به پای مردمان تبریز ایستاده است تا بار دیگر مردم ولایتمدار تبریز، با مشت‌های گره‌کرده خود شعار مرگ بر اسراییل سر دهند و خشم خود را به استکبار جهانی نشان دهند. - اخبار استانها -
به‌گزارش خبرگزاری تسنیم از تبریز، دل‌های مردمان از غروب دیروز نگران است و چشم‌های منتظر، تاب شنیدن خبر شهادت سید عزیز دیگری را ندارند.
آخرین‌بار که این مردم در پی سید خود گشته‌اند، خبر شهادتش را با خود آورده‌اند و حالا، همان لحظه‌ها بازروایت‌ می‌شوند و دل‌های امیدوار چاره‌ای جز دعا ندارند.
مردمان تبریز اما این داغ را بیش از مردمان دیگر در دل خود تازه نگه داشته‌اند. مردمانی که سید عزیز خود را در پرواز اردیبهشت از دست‌ داده‌اند، حالا تاب شنیدن سید عزیز لبنان را ندارند.
حوالی ظهر، خبر تأیید می‌شود و چشم‌هایمان پر از اشک می‌شود. خبر، خبر شهادت مردی است که تکیه‌گاه دل‌های امیدواری بود که مقاومت را با جان و دل باور کرده بودند و لحن و حرف‌هایش، صلابتی حسینی با خود داشت که ترسیم عاشورا را با خود داشت.
حالا دیگر، خبر شهادت‌ سید عزیزی دست به دست می‌شود که دل‌های مظلومان عالم را با خود همراه کرده بود و جان‌های آگاه مردمان جهان، او را پیشوای خود می‌دانستند.
این بار، ارگ تبریز با استقامت خود در طول سالیان دراز، در سوگ سید مقاومت به پای مردمان تبریز ایستاده است تا بار دیگر مردم ولایتمدار تبریز، با مشت‌های گره‌کرده خود شعار مرگ بر اسراییل سر دهند و خشم خود را به استکبار جهانی نشان دهند.
.
هنوز در هر سویی از این شهر، روایت اندوه تازه است و داغ امام‌جمعه شهید و استاندار جوان، داغ بر دل نشسته مردمان تبریز است که باز هم به یاد آنان باشند.
مرد و زن و کودک و پیر و جوان آمده‌اند تا سیل عظیم جمعیت با کاروان اشک، در سوگ سید مقاومت، خشم‌ خود را فریاد کنند.
ساعت حوالی 17:30 عصر است و در محوطهٔ ارگ تبریز ایستاده‌ام. پیرمردی پرچم فلسطین را در دست گرفته تا باز هم فریاد مرگ بر آمریکا و اسراییل سر دهد که نشان دهد هنوز هم به مبارزه با استکبار همچون روزهای انقلاب ایمان دارد.
مادری جوان با دختر خردسال خود آمده تا راه عاشورا را به فرزند خود نشان دهد که هنوز هم باید پای آن ایستاد.
جوانان و نوجوانان بسیار آمده‌اند تا بگویند نسل امروز، بیش از نسل‌های دیروزی، پای انقلاب اسلامی و آرمان‌های آن ایستاده است و هنوز هم اندوه مظلومان عالم را اندوه خود می‌داند.
آری؛ اینجا اگر در روزگار دفاع مقدس، شهر شهید باکری، شهید شفیع‌زاده و شهید یاغچیان بود، پس از انقلاب نیز شهر شهید عبدالصمد امام‌پناه بود که جان خود را در راه آرمان فلسطین فدا کرد.
اینجا، شهر حامد جوانی‌ها و حسین اجاقی‌هاست که برای امنیت ناموس خود، جان خود را هرجا که باشد فدا می‌کنند تا نهضت حسینی زنده بماند.
مرد جوانی را می‌بینم که چندسالی از هم‌رزمان مدافعان حرم بوده است؛ می‌گوید اگر هنوز هم‌ قرار بر جنگ باشد، با حکم رهبر انقلاب، هرجا که باشد جان خود را فدا می‌کند و این آغاز ماجرایی است که خواب بر صهیونیست‌ها حرام شود.
عکس شهیدان مردم تبریز در دورادور ارگ، نظاره‌گر مردمان غیوری است که هنوز، رسم غیرت خود را فراموش نکرده‌اند و هنوز پای آرمان‌های انقلاب اسلامی ایستاده‌اند.
آری؛ این‌جا تبریز است، شهر زنانی که طلاهای خود را به دومین شهید محراب، شهید آیت‌الله مدنی دادند تا به دست مظلومان فلسطین برسد.
مردمان تبریز، سوگ خود را با خشم مشت‌های گره‌کرده نشان دادند و فریادهای خود را بر سر استکبار جهانی بلند کردند؛ مردمانی که اگر به حکم رهبرشان، قرار جنگ باشد، زمین کارزار آن تلاویو خواهد بود.