بزرگنمايي:

پیام آذری - خراسان / مدت‌هاست که بازارهای فروش محصولات دخانی به ویژه سیگارهای الکترونیکی، جوانان و نوجوانان را به دام انداخته و مصرف‌کنندگان این محصولات در نهایت با عوارض جبران‌ناپذیر آن مواجه خواهند شد. به گزارش همشهری آنلاین، سخنگوی انجمن علمی روان پزشکان ایران معتقد است که دنیای امروز، فضایی نیست که ممنوعیت جواب بدهد و برعکس بیشتر جاذبه ایجاد می‌کند. بر این اساس ضرورت دارد که آگاهی و آموزش خانواده‌ها بیشتر شود. او به چند راهکار جالب برای برخورد با نوجوانانی که مصرف سیگارهای الکترونیکی را آغاز کرده‌اند، اشاره می‌کند که در ادامه می‌خوانید.
ناممکن‌شدن کنترل بیرونی
سیگار کاغذی بو دارد و دهان را بدبو می‌کند. به همین دلیل والدین، اولیای مدرسه و دیگران به خوبی از آن آگاه می‌شوند و می‌توانند روی رفتار فرد کنترل داشته باشند. این فرایند به عنوان یک عامل مهارکننده مؤثر است، به همین دلیل در گذشته شاید بسیاری از نوجوانان تفنی یا موردی سیگار را امتحان کرده باشند اما این مسئله به شکل دایمی نبوده است اما سیگارهای الکترونیک این علایم را ندارند و در نتیجه کنترل بیرونی ناممکن شده است.
خانواده‌ها چه کنند؟
در قدم اول باید از پرداخت سطحی، بزرگ‌نمایی خطرات، دشمن‌نمایی سیگار الکترونیک و نشان دادن آن به عنوان یک معضل مهم و بزرگ اجتماعی که گویی هیچ مشکل دیگری وجود ندارد، پرهیز کرد. قدم بعدی، مسئله مهم افزایش گفت‌وگو در خانواده‌هاست که البته در سطح خانواده کمتر شاهد آن هستیم، در حالی که والدین باید فضا را به گونه‌ای فراهم کنند که چنین مباحثی مطرح شود و در مواجهه با چنین شرایطی به جای شکستن سیگارهای الکترونیک، برخوردهای قهری یا تهدید و محرومیت، با نوجوان صحبت کنند و به دنبال شناسایی عوامل مؤثر در تمایل به مصرف باشند. خانواده‌ها نباید از همان ابتدا حرف‌شان را دیکته کنند. نوجوانان باید شنیده و به رسمیت شناخته شوند. در کودکان و نوجوانان هم بسیار بهتر از سنین دیگر می‌توانیم تاثیرگذاری را ایجاد کنیم اما هر مخاطبی راه خودش را برای اثرپذیری دارد. مخالفت و مقابله‌جویی و تبدیل کردن مسئله سیگارهای الکترونیک به بازی قدرت بین والدین و فرزندان، نتیجه‌ای جز جنگ کودک و والد ندارد. اگر می‌خواهیم در حوزه سلامت و بهداشت به ویژه کاهش و حذف مصرف سیگارهای الکترونیک مؤثر باشیم، باید به نگرانی‌ها، زمینه‌های مؤثر و تفکرات فردی بپردازیم که احساس دیده شدن و شنیده شدن به فرد القا شود. بعد از آن می‌توانیم پیشنهادهایی را برای ترک این رفتار نابهنجار به کودکان اعلام کنیم. تصور این که تفکر والدین به کودکان دیکته و در نهایت منجر به ترک مصرف شود، اشتباه است.